ΟΧΙ ΣΤΟ 3ο ΜΝΗΜΟΝΙΟ – ΤΕΡΑΣ

Οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές στις 20 Σεπτέμβρη 2015 αποτέλεσαν μια συνειδητή και σχεδιασμένη προσπάθεια από όλο το Μνημονιακό μπλοκ του εσωτερικού αλλά και του εξωτερικού, παλιού και νέου (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, τα ΜΜΕ, τον Σόιμπλε κ.λπ.), για την ανάδειξη του καλύτερου διαχειριστή του νέου Μνημονίου. Με το «κόλπο» αυτών των πρόωρων εκλογών ήθελαν όλοι αυτοί να αποκρύψουν κυρίως δύο πράγματα. Κατά πρώτο, την καθολική/παλλαϊκή εναντίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας στα Μνημόνια (εκλογές 25/1/2015 και κυρίως δημοψήφισμα 5/7/2015) και κατά δεύτερο, τον χαρακτήρα αυτού ακριβώς του 3^ου Μνημονίου. Το αποτέλεσμα των εκλογών της 20^ης Σεπτέμβρη 2015 μπορεί να δείχνει ότι οι Μνημονιακοί πέτυχαν τον στόχο τους, μιας που έχει εκλεγεί μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ, που θα εφαρμόσει το 3^ο Μνημόνιο, ενώ στη Βουλή που προέκυψε υπάρχει μια πλατιά πλειοψηφία υπέρ των Μνημονίων. Όμως αυτά πολύ γρήγορα θα αποδειχθούν πρόσκαιρα. Όσο θα αποκαλύπτονται οι δραματικές συνέπειες του 3^ου Μνημονίου και το πραγματικό πρόσωπο όλων των Μνημονιακών, παλιών και νέων, τόσο θα επανεμφανίζονται οι αντιμνημονιακές αντιστάσεις και οι αγώνες, το πραγματικό μέγεθος της εναντίωσης της συντριπτικής πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας στα Μνημόνια, καθώς και οι τάσεις αναζήτησης ριζοσπαστικής διεξόδου, τόσο από τα Μνημόνια όσο και από την κρίση συνολικά.

Το 3^ο Μνημόνιο πρέπει και μπορεί να χαρακτηριστεί σαν Μνημόνιο – Τέρας, γιατί:

1) Υπογράφηκε σε μια στιγμή που υπήρξε και υπάρχει ακόμη η εναντίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας στα οποιαδήποτε Μνημόνια, ειδικά με το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα στις 5/7/2015.

2) Υπογράφηκε και υποστηρίζεται από 5 κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ), που με απίστευτη υποκρισία, θρασύτητα και με την προστασία των ΜΜΕ αλλά και του ντόπιου ή ξένου Μνημονιακού συρφετού, τσιρίζουν ότι αυτοί αποτελούν την πλειοψηφία της κοινωνίας και εξυπηρετούν τα συμφέροντα της χώρας!

3) Σε αυτό το Μνημόνιο έβαλε την υπογραφή του ένας πρωθυπουργός και ένα κόμμα που εκλέχθηκαν ψευδεπίγραφα με σημαία της Αριστεράς και με αντιμνημονιακή ρητορική.

4) Αποτελεί τη συνέχεια των 2 πρώτων Μνημονίων, του προηγούμενου Μεσοπρόθεσμου αλλά και της συμφωνίας στις 12/7/2015 (συμφωνία στο Γιούρογκρουπ), με βάση την οποία θα είναι ένα Μνημόνιο που θα γράφεται και θα ξαναγράφεται, θα συμπληρώνεται και θα επεκτείνεται, όσο, όταν και όπως θέλουν οι δανειστές.

5) Οι εκβιαστές, οι τοκογλύφοι, οι οικονομικοί δολοφόνοι της ΕΕ, ΕΚΤ, του ΔΝΤ και του ESM, με τους νόμους 4334/16–7–2015, 4335/23–7–2015 και 4336/14–8–2015 (που περιέχουν την επικύρωση της συμφωνίας στις 12/7/2015, κάποια προαπαιτούμενα μέτρα του 3^ου Μνημονίου και το ίδιο το 3^ο Μνημόνιο), επιβάλλουν στη χώρα, για τουλάχιστον 3 χρόνια, ένα καθεστώς απόλυτου ελέγχου. Δηλαδή: (α) Θα ελέγχουν συνεχώς, ανά τρίμηνο κ.λπ. με τους τοποτηρητές τους στα υπουργεία τα πάντα. (β) Θα απαγορεύονται σε οποιαδήποτε κυβέρνηση οι οποιεσδήποτε «μονομερείς» ενέργειες. (γ) Όσες τέτοιες ήδη έχουν γίνει, θα πρέπει να ανακληθούν ή σε συμφωνία με τους δανειστές θα πρέπει είτε να επανεξεταστούν ή να βρεθούν «ισοδύναμα». (δ) Για κάθε νομοσχέδιο θα πρέπει η εκάστοτε κυβέρνηση να το δίνει στους δανειστές πολύ πριν δοθεί αυτό σε δημόσια διαβούλευση ή πολύ πριν κατατεθεί στη βουλή. Και ακόμη: (ε) Καθιερώνεται ένας μηχανισμός λήψης μέτρων (περιορισμού δαπανών ή αύξησης εσόδων), ημιαυτόματων όπως χαρακτηρίζονται, μέσω της δημιουργίας ενός Δημοσιονομικού Συμβουλίου, το οποίο μόλις δει καθυστερήσεις ή υπερβάσεις, ανά τρίμηνο κ.λπ. θα εισηγείται, με τη συμβουλή – γνώμη των δανειστών, τη λήψη μέτρων! Δηλαδή επιβάλλουν ένα καθεστώς μπανανίας ή «αποικιοκρατίας», κατάργησης κάθε ίχνους λαϊκής ή εθνικής κυριαρχίας.

6) Το 3^ο Μνημόνιο περιέχει (όπως και τα προηγούμενα) μέτρα τσακίσματος ή κατάργησης των κοινωνικών, εργασιακών κ.λπ. δικαιωμάτων τόσο των εργαζομένων, των νέων, των συνταξιούχων, όσο και των λαϊκών στρωμάτων (αγρότες, ελεύθεροι επαγγελματίες, μικροί και μεσαίοι μαγαζάτορες, έμποροι κ.ά.). Μέτρα αρπαγής της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας, ατομικής και συλλογικής. Μέτρα μιας τεράστιας αρπαγής και μεταφοράς πλούτου από τους πολλούς στους λίγους, στις τσέπες των δανειστών τοκογλύφων αλλά και μιας χούφτας μεγάλων επιχειρηματιών. Δεν μπορούμε ακόμη να προσδιορίσουμε ακριβώς το ύψος των παραπάνω, όμως ξέρουμε ότι το 3^ο Μνημόνιο, περιέχει μέτρα που: (α) Δεν εφαρμόστηκαν από τα πρώτα 2 Μνημόνια. (β) Θα αναπληρώνουν –κατά το κείμενο της συμφωνίας στις 12/7/2015– τη σοβαρή επιδείνωση της δημοσιοοικονομικής και οικονομικής κατάστασης της χώρας στο διάστημα από το καλοκαίρι του 2014 έως και το καλοκαίρι του 2015. (γ) Θα αναπληρώνουν τη συνεχιζόμενη, λόγω των τραπεζικών ελέγχων – περιορισμών, επιδείνωση αυτής της κατάστασης. Και τέλος: (δ) Θα περιέχει τα μέτρα του λεγόμενου πακέτου Γιουνκέρ, περίπου 13 με 15 δις ευρώ, ενισχυμένο σε σημαντικό βαθμό, όπως απαιτεί η συμφωνία. Δηλαδή, με τα μέχρι τώρα δεδομένα, το 3^ο Μνημόνιο και παρά τα όσα λέγονται, συνολικά περιέχει μέτρα ύψους τουλάχιστον διπλάσιου ή τριπλάσιου του πακέτου Γιουνκέρ.

Μέσα σε σχεδόν ένα μήνα, από τα μέσα Ιούλη ως και τα μέσα Αυγούστου 2015, μέσα στο κατακαλόκαιρο, οι παλιοί και οι νέοι Μνημονιακοί ψήφισαν τους 3 νόμους που αναφέρουμε παραπάνω. Αυτοί οι 3 νόμοι περιέχουν τη συμφωνία στις 12/7/2015, κάποια από τα προαπαιτούμενα μέτρα (αντεργατικά και αντιλαϊκά), και τη νέα δανειακή σύμβαση, το 3^ο Μνημόνιο. Αυτό το 3^ο Μνημόνιο εκτός από άμεσα μέτρα περιέχει και δεσμεύσεις με νέα μέτρα και τις δράσεις/παρεμβάσεις (ξανά νέα μέτρα) που πρέπει να ληφθούν στην 3ετία 2015–2018. Δράσεις/παρεμβάσεις όπως τον συμπληρωματικό προϋπολογισμό του 2015, τον προϋπολογισμό του 2016, το μεσοπρόθεσμο του 2016–2019, αλλά και διαρκώς νέα νομοσχέδια για ασφαλιστικό, εργασιακά, άνοιγμα αγορών (δηλαδή ιδιωτικοποίηση/εμπορευματοποίηση αγαθών και υπηρεσιών, ενίσχυση των πολυεθνικών και μεγάλων επιχειρήσεων), φορολογία, περιορισμού κρατικών δαπανών κ.λπ. Μέτρα, νομοσχέδια κ.λπ. συνεχώς έως και το 2018.

7) Θα πέσει πάνω σε μια οικονομία και κοινωνία εξουθενωμένη μετά από 5 χρόνια Μνημονίων και κρίσης. Ο όγκος αυτών των νέων μέτρων, που μόνο σταδιακά θα εξειδικεύονται, θα καταστρέψει όποιο ζωτικό πόρο έχει απομείνει στην πραγματική οικονομία. Το 3^ο Μνημόνιο θα αποτελειώσει σε σωρούς ερειπίων ότι έχει απομείνει όρθιο στον ελληνικό καπιταλισμό και θα γκρεμίσει το βιοτικό επίπεδο των εργαζόμενων και φτωχών λαϊκών μαζών σε μια απύθμενη άβυσσο: νέα κύματα ύφεσης, λουκέτων, απολύσεων, εκτίναξης της ανεργίας – ρίξιμο των μισθών και πλήρης διάλυση των εργατικών δικαιωμάτων προς «βαλκανικά» και «ασιατικά» στάνταρντ, ολοκλήρωση της μετατροπής των εργαζομένων σε μια μάζα δουλοπάροικων – εξάτμιση των συντάξεων, ασταμάτητη αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, καταστροφή της κοινωνικής ασφάλισης – διάλυση της υγείας, της πρόνοιας και της παιδείας – αχαλίνωτη ιδιωτικοποίηση/ξεπούλημα και εσαεί υποθήκευση κάθε δημόσιου πλούτου – αρπαγή καταθέσεων, σπιτιών και περιουσιών, κύμα κατασχέσεων και εξώσεων (για το τάισμα των τραπεζιτών και των δανειστών τοκογλύφων) – γιγάντωση της φτώχειας και εξαθλίωσης (ακόμα και επισιτιστική κρίση), σε επίπεδα κυριολεκτικά ανάλογα με ότι θα δημιουργούσε ένας πόλεμος και μια άμεση ξένη κατοχή.

«ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ» ΤΟΥ 3^ΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ, ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΛΑΪΚΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΩΝ

ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΑ

1. Διατήρηση και μάλλον μονιμοποίηση (αν όχι και χειροτέρευση) του ΕΝΦΙΑ.

2. Αύξηση του ΦΠΑ στο 23% σχεδόν σε όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες.

3. Κατάργηση μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ για όλα τα νησιά.

4. Κατάργηση κάθε είδους φοροαπαλλαγών ή μείωσης φόρου (π.χ. για ανάπηρους, ιατρικά έξοδα κ.ά.).

5. Αύξηση φορολογίας αγροτών, ελεύθερων επαγγελματιών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

6. Επιβολή και αύξηση προκαταβολής φόρου για ελεύθερους επαγγελματίες, μικρομεσαίες επιχειρήσεις και αγρότες, έως και στο 100%, σταδιακά.

7. Κατάργηση μειωμένου φόρου στο αγροτικό πετρέλαιο.

8. Ενσωμάτωση της εισφοράς αλληλεγγύης στις κλίμακες φορολογίας.

9. Κατάργηση της έκπτωσης κατά 2% στην εφάπαξ πληρωμή φόρου.

10. Μειώνεται από τα 1.500 στα 1.250 ευρώ το ακατάσχετο ποσό από τραπεζικό λογαριασμό και από τα 1.500 στα 1.000 ευρώ το ακατάσχετο από μισθούς (εργαζόμενοι με μπλοκάκια).

11. Διαδικασίες εξπρές για γρηγορότερες κατασχέσεις τραπεζικών υπολοίπων, σε όσους μικροεπαγγελματίες χρωστούν στο Δημόσιο.

12. Αλλαγές προς το χειρότερο, για τους οφειλέτες, στο νόμο για τη ρύθμιση των 100 δόσεων (αύξηση επιτοκίων, μείωση δόσεων κ.λπ.).

13. Ριζική αναμόρφωση επέρχεται από το 2016 στα τεκμήρια διαβίωσης.

ΠΡΟΝΟΙΑ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ

1. Μείωση των δαπανών για το επίδομα θέρμανσης, στο μισό, από το 2016, δηλ. ουσιαστική κατάργησή του.

2. Περικοπές δαπανών πρόνοιας κατά 0,5% του ΑΕΠ, ετησίως, από το 2015, δηλαδή κατά 900 εκ. ευρώ. Ποσό που θα αποτελεί τη βάση μιας νέας «κοινωνικής πρόνοιας», η οποία θα περάσει από αναθεώρηση και μάλιστα σε αυτό το ποσό πιθανά να περιέχονται και οι δαπάνες για το περιβόητο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα! Ουσιαστικά δηλαδή οδηγούν στην κατάργηση της πρόνοιας και των προνοιακών επιδομάτων, για τυφλούς, διαβητικούς, πάσο για ανάπηρους κ.λπ.

ΥΓΕΙΑ

1. Επιβολή ξανά της συνταγογράφησης φαρμάκων με βάση την δραστική ουσία, δηλαδή με βάση το φθηνότερο και όχι το ιατρικά σωστό και καλύτερο για τους ασθενείς.

2. Επιβολή ξανά του εισιτηρίου 5 ευρώ στα νοσοκομεία ή την επιβολή άλλων μέτρων.

3. Πάγωμα των ετήσιων δαπανών υγείας για το 2016, το 2017 και το 2018 στα επίπεδα του 1,4 δις, δηλαδή τον ακόμη μεγαλύτερο στραγγαλισμό, κλείσιμο, συρρίκνωση κ.λπ. των νοσοκομείων και των παροχών υγείας, έως και τα όρια της κατάρρευσης ή κατάργησή τους.

ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ

1. Κατάργηση νόμου που βελτίωνε το καθεστώς της μετενέργειας των συλλογικών συμβάσεων (το οποίο είχε πληγεί καθοριστικά από το 2^ο Μνημόνιο).

2. Δέσμευση της κυβέρνησης για αυστηρή επανεξέταση και «εκσυγχρονισμό», με βάση τις λεγόμενες «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές», των συλλογικών διαπραγματεύσεων, των εργατικών κινητοποιήσεων, αλλά και των ομαδικών απολύσεων. Δηλαδή θεσμοθέτηση, ίσως και μέσα στο 2015, της απαγόρευσης ή παρεμπόδισης των εργατικών κινητοποιήσεων, απεργιών, του συνδικαλισμού (με την αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου) κ.λπ., καθώς και της απελευθέρωσης των απολύσεων.

3. Δέσμευση της κυβέρνησης για «αποπολιτικοποίηση» του δημοσίου, για επαναφορά των πειθαρχικών διώξεων, ελέγχων κ.λπ. Δηλαδή να μπορεί ο κρατικός μηχανισμός να λειτουργεί στην υπηρεσία των Μνημονίων (συλλογή φόρων, καταστολή κινητοποιήσεων κ.λπ.), χωρίς αυτό να μπορεί να το επηρεάσει οποιαδήποτε κυβέρνηση ή πολύ περισσότερο οι εργαζόμενοι.

4. Δέσμευση της κυβέρνησης για μειώσεις δαπανών στη μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων (και μέσα από ενιαίο μισθολόγιο), για «βελτίωση» του δημόσιου τομέα, αξιολόγησή του κλπ, που παραπέμπουν σε μειώσεις μισθών, μειώσεις αποζημιώσεων για έξοδα κίνησης κ.λπ., σε απολύσεις, κινητικότητα, μετατάξεις κ.ά.

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ / ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ

Δεκάδες επί δεκάδων μέτρων ή κατευθύνσεων, που ήδη έχουν παρθεί/νομοθετηθεί ή έχουν συμφωνηθεί για να νομοθετηθούν από τον Οκτώβριο του 2015 έως και το 2018 και που αφορούν εργαζόμενους και συνταξιούχους του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, καθώς και οποιουδήποτε άλλου ταμείου (αγροτών – ΟΓΑ, ναυτικών – ΝΑΤ, ελευθέρων επαγγελματιών – ΟΑΕΕ κ.ά.). Μέτρα και κατευθύνσεις που έχουν να κάνουν με εισφορές ασφαλισμένων, με κρατήσεις συνταξιούχων, με το ύψος των κύριων ή των επικουρικών συντάξεων, με τα έτη ασφάλισης ή την ηλικία συνταξιοδότησης, με την χρηματοδότηση ή τη συμμετοχή του κράτους, με τα έσοδα των Ταμείων, με τις παροχές, με την ενοποίηση των Ταμείων. Μέτρα που καταλήγουν ή στοχεύουν στην ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση ή και κατάργηση των όποιων δικαιωμάτων έχουν μείνει (αυξήσεις εισφορών και κρατήσεων, αυξήσεις στα έτη εργασίας ή στο έτος συνταξιοδότησης και μειώσεις συντάξεων/παροχών ή κατάργησή τους), στην αρπαγή των όποιων αποθεματικών έχουν μείνει σε κάποια Ταμεία, στη κατάργηση του όποιου κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης, των Ταμείων. Στην κατάργηση της ίδιας της κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης. Στην κατάρρευση των Ταμείων ή των συντάξεων. Τα πιο ενδεικτικά αυτών των μέτρων και κατευθύνσεων είναι:

1. Κατάργηση αντιμνημονιακών συνταξιοδοτικών διατάξεων, που είχε πάρει η πρώτη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (πριν υπογράψει το 3^ο Μνημόνιο), π.χ. για την επαναφορά σύνταξης σε υπερήλικες ανασφάλιστους και ομογενείς, για το συμψηφισμό σύνταξης με οφειλές στον ΟΑΕΕ και στο ΕΤΑΑ.

2. Μείωση δαπανών κρατικού προϋπολογισμού περίπου κατά 0,45 δις ευρώ το 2015 και κατά 1,8 δις ευρώ για το 2016, το 2017 και το 2018 (τουλάχιστον), σε μια περίοδο που αυξάνεται ο αριθμός των συνταξιούχων.

3. Κατάργηση όλων των φόρων υπέρ τρίτων (π.χ. αγγελιόσημο), που λαμβάνουν κάποια ταμεία, μέχρι 31 Οκτωβρίου 2015, και αντίστοιχες αυξήσεις των εισφορών ή μειώσεις των παροχών.

4. Τροποποίηση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας με αποδυνάμωση των ισχυόντων σήμερα προνομίων κατάταξης των ασφαλιστικών Ταμείων, αλλά και των απαιτήσεων/δικαιωμάτων των εργαζομένων, στον πίνακα πιστωτών, για πτωχεύσεις κ.λπ., που θα φέρει και μείωση εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων.

5. Αύξηση παρακράτησης εισφοράς από το 4% στο 6% για τις κύριες συντάξεις.

6. Επιβολή παρακράτησης εισφοράς 6% για τις επικουρικές συντάξεις.

7. Αλλαγή των εισφορών στους αυτοαπασχολούμενους και τους αγρότες, που τις κατέβαλλαν βάσει τεκμαρτών ασφαλιστικών κλάσεων και εισαγωγή εισφορών αναλογικών με το πραγματικό εισόδημα. Αυτό, αν και σε κάποιους ακούγεται καλό, στη πράξη θα συνεπάγεται (σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες Μνημονιακές αλλαγές στο ασφαλιστικό) είτε μια άμεση περαιτέρω αύξηση των εισφορών, έως και 20%, για μερικούς αγρότες ή αυτοαπασχολούμενους με ένα σχετικά καλό εισόδημα – είτε μια μείωση των εισφορών, με παράλληλη όμως μείωση, έως και εξαφάνιση, των μελλοντικών συντάξεων (βασικής, αναλογικής κ.λπ.) για τους μικρούς και μεσαίους αγρότες ή αυτοαπασχολούμενους, που έχουν χτυπηθεί ή που πρόκειται να χτυπηθούν από την κρίση και τα Μνημόνια.

8. Σταδιακή κατάργηση όλων των εξαιρέσεων χρηματοδότησης Ταμείων από τον κρατικό προϋπολογισμό και εναρμόνιση των ασφαλιστικών εισφορών αλλά και των παροχών με τη δομή και τις προϋποθέσεις του ΙΚΑ για όλα τα ταμεία από 1 Ιουλίου 2015. Δηλαδή, θα έχουμε αυξήσεις των εισφορών σε ΟΓΑ, ΝΑΤ και ΟΑΕΕ, αφού θα επέλθει δραματική περικοπή της κρατικής επιχορήγησης στον ΟΓΑ (σήμερα αγγίζει το 85% των εσόδων του), στο ΝΑΤ (σχεδόν 90% των εσόδων του) και στον ΟΑΕΕ.

9. Παροχή των κατώτατων ορίων σύνταξης και του ΕΚΑΣ μόνο σε όσους νέους συνταξιούχους έχουν συμπληρώσει τα 67 έτη και περικοπή του μη ανταποδοτικού μέρους σε όλους τους νέους συνταξιούχους ηλικίας κάτω των 67.

10. Αλλαγή όλων των συντάξεων του ΟΓΑ για το μέρος που δεν έχουν αναλογικό τρόπο υπολογισμού αντίστοιχο με τα άλλα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή μείωση και των συντάξεων του ΟΓΑ για όλους όσους δεν έχουν καταβάλει εισφορές και για όσους λαμβάνουν την κατώτερη σύνταξη, αλλά και επαναϋπολογισμό όλων των συντάξεων (690.301 άτομα).

11. Πάγωμα της κατώτερης σύνταξης στη σημερινή ονομαστική της αξία ως το 2021 (πάγωμα 509.000 συντάξεων του ΙΚΑ).

12. Σταδιακή μείωση των δικαιούχων του ΕΚΑΣ έως την κατάργηση του ως το τέλος του 2019, μέτρο που αφορά 300.000 συνταξιούχους. Άμεσα, προωθείται η κατάργηση του ΕΚΑΣ για το 20% των δικαιούχων με τα αναλογικά πιο υψηλά εισοδήματα (60.000 άτομα).

13. Ενοποίηση όλων των επικουρικών ταμείων στο Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης (ΕΤΕΑ) και εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος, δηλαδή άμεση περικοπή πολλών επικουρικών συντάξεων και εφάπαξ των ταμείων που χρειάζονται κρατική ενίσχυση από 1–1–2015.

14. Κατάργηση των λεγόμενων πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, μιας που από το 2022 και μετά, όλοι και όλες θα βγαίνουν, με πλήρη σύνταξη είτε στα 67, με 15 τουλάχιστον έτη ασφάλισης, είτε στα 62 αλλά με 40 έτη εργασίας! Στα 62 θα είναι το όριο ηλικίας για μειωμένη σύνταξη, αλλά με ποινή/μείωση πρόωρης συνταξιοδότησης που αυξάνεται από 6% σε 16% ανά έτος πρόωρης συνταξιοδότησης! Μέτρο που ουσιαστικά καταργεί την πρόωρη συνταξιοδότηση και επίσης προσθέτει σε πάρα πολλούς εργαζόμενους του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα δεκάδες έτη εργασίας.

15. Πιστή εφαρμογή των αντιασφαλιστικών νόμων Λοβέρδου του 2010, με τις αλλαγές στο τρόπο υπολογισμού των συντάξεων κ.ά., που επιφέρουν νέες μειώσεις στις συντάξεις. Με την καθιέρωση της «εγγυημένης» από το κράτος βασικής σύνταξης των 360 ευρώ, υπό προϋποθέσεις. Με τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος. Με την πρόσδεση πλέον της Κοινωνικής Ασφάλισης στη δημοσιονομική λογική και πειθαρχία και όχι στη λογική της κοινωνικής προστασίας.

16. Σταδιακή ολοκλήρωση της ενοποίησης όλων των Ταμείων σε ένα, μέχρι το τέλος του 2016.

17. Νέες θεσμικές παρεμβάσεις για το ασφαλιστικό στην κατεύθυνση μεγαλύτερης σύνδεσης εισφορών –παροχών.

18. «Ισοδύναμα» που θα καλύψουν το κόστος της απόφασης του Συμβουλίου Επικρατείας περί αντισυνταγματικότητας των περικοπών που επέβαλλαν διάφοροι Μνημονιακοί νόμοι την περίοδο 2010–2012. Το εκτιμώμενο κόστος για τα ασφαλιστικά ταμεία μπορεί να αγγίξει τα 2,6 έως 3 δις ευρώ, δηλαδή περίπου 1,5 % του ΑΕΠ.

Μέσα από τα παραπάνω αλλά και συνολικά μέσω του 3^ου Μνημονίου, και εν μέσω της κρίσης, τα Ταμεία, πολύ σύντομα, θα οδηγηθούν στη χορήγηση συντάξεων το πολύ 600 ευρώ, όπως αποκαλύφθηκε ή διέρρευσε από το σχέδιο Κατρούγκαλου!

ΔΗΜΟΣΙΟ - ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

1. Μείωση των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων από  1ης Ιανουαρίου 2016 και συγκεκριμένα η κυβέρνηση θα πρέπει να προχωρήσει σε μεταρρύθμιση του ενιαίου μισθολογίου, με ισχύ από 1ης Ιανουαρίου 2016.

2. Μαθητεία για την πλειοψηφία των αποφοίτων της τεχνικής εκπαίδευσης και επέκταση της ιδιωτικοποίησης της (ΕΕΚ) Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης με αύξηση της  επιχειρηματικότητας και συμπράξεις δημόσιου- ιδιωτικού τομέα.

3. Επικαιροποίηση Έκθεσης ΟΟΣΑ  - αξιολόγηση εκπαιδευτικού συστήματος (έως Απρίλιο 2016). Μεταξύ άλλων, η επανεξέταση θα αξιολογήσει την υλοποίηση της μεταρρύθμισης του «Νέου Σχολείου», το περιθώριο περαιτέρω εξορθολογισμού (των τάξεων, σχολείων και πανεπιστημίων).

4. Εφαρμογή εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ. Οι αρχές δεσμεύονται να ευθυγραμμίσουν την εκπαιδευτική πολιτική με τις βέλτιστες πρακτικές των χωρών του ΟΟΣΑ, το αργότερο μέχρι τον Ιούνιο του 2018. Η αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών, η αύξηση μαθητών ανά τάξη, η αξιολόγηση σε σύνδεση με επιδόσεις, αποτελεσματικότητα, μισθούς και απολύσεις, η μείωση μισθών, η εντατικοποίηση, η ιδιωτικοποίηση, οι απολύσεις αλλά και ο ξαφνικός θάνατος ολόκληρων δομών της εκπαίδευσης επιστρέφουν.

ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ – ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

1. Άμεση πώληση (εξ’ ολοκλήρου ή μέρους) για: Περιφερειακά Αεροδρόμια, Ελληνικό, Αστέρας Βουλιαγμένης, ακίνητο Αφάντου στη Ρόδο, ΔΕΣΦΑ,ΟΛΠ, ΟΛΘ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ και Rosco, Αερολιμένας Αθηνών, Ποσείδι Χαλκιδικής, Κέντρο Ιππασίας Μαρκόπουλου, μαρίνες, Εγνατία Οδός, ΕΛΠΕ, ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, ΔΕΠΑ.

2. Άμεση ίδρυση του λεγόμενου «νέου Ταμείου των 50 δις», πλήρως ελεγχόμενου από τους δανειστές, με περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου μεγάλης αξίας, τα οποία θα πουληθούν, ενοικιαστούν κ.λπ. Από το συνολικά έσοδα αυτού του ξεπουλήματος (το ανώτερο έως 50 δις ευρώ), τα μισά – περίπου 25 δις– θα πάνε για αποπληρωμή χρεών, τα 12,5 για την εξόφληση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και τα υπόλοιπα, έως 12,5 δις για «ανάπτυξη», δηλαδή για επιδοτήσεις/στήριξη αναξιοπαθούντων επιχειρηματιών!

ΑΝΟΙΓΜΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ – ΑΓΟΡΩΝ, ΔΗΛΑΔΗ ΧΤΥΠΗΜΑ

ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ Ή ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

1. Απελευθερώνεται η διάρκεια ζωής του φρέσκου γάλακτος σε 11 ημέρες.

2. Ανοίγει το επάγγελμα των αρτοποιών και των φορτηγατζήδων.

3. Πλήρης απελευθέρωση των εκπτώσεων, κατά τη διάρκεια όλου του χρόνου.

4. Κατάργηση της κυριακάτικης αργίας για τα εμπορικά καταστήματα.

8) Την ίδια ώρα, οι τράπεζες, δηλαδή οι τραπεζίτες, και ενώ τους έχουν χαριστεί ήδη –με τα προηγούμενα μνημόνια – περίπου 250 δις ευρώ, τώρα με το 3^ο Μνημόνιο θα τους χαριστούν άλλα 25 δις, τα οποία θα κοπούν από τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες.

9) Το 3^ο Μνημόνιο θα οδηγήσει σε μια αστρονομική εκτίναξη του χρέους. Στα 5 χρόνια Μνημονιακών πολιτικών, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε από το 120% του ΑΕΠ το 2009, στο 175% του ΑΕΠ στο τέλος του 2014 και με το Μνημόνιο Τσίπρα θα αυξηθεί στο 220% του ΑΕΠ το 2020, περίπου στα 400 δις ευρώ! Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι το δημόσιο χρέος είναι μόνο ένα μέρος από το συνολικό χρέος της οικονομίας. Το οποίο ξεπερνάει το 1 τρισ. ευρώ και περιλαμβάνει το δημόσιο χρέος, το χρέος επιχειρήσεων και νοικοκυριών (περίπου 120% του ΑΕΠ), τα χρέη στην εφορία (περίπου 80 δισ. ευρώ), τα «κόκκινα» δάνεια  (περίπου 100 δισ. ευρώ), τα χρέη των επιχειρήσεων στους εργαζόμενους, τα χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία, τα χρέη των ίδιων των ασφαλιστικών ταμείων κ.λπ. Αυτή η κατάσταση δείχνει την χρεοκοπία και παρακμή του καπιταλιστικού συστήματος και την καταστροφική πολιτική των Μνημονίων.

10) Ταυτόχρονα θα οδηγηθούμε και σε μια επίσης αστρονομική εκτίναξη των ετήσιων δαπανών, για τόκους και χρεολύσια της αποπληρωμής των δανείων – χρεών. Δανείων/χρεών που, με βάση την μέχρι τώρα εμπειρία, ενώ τα έχουμε ήδη διπλοπληρώσει, αυτά συνεχώς αυξάνουν, λόγω των τοκογλυφικών επιτοκίων και εμείς συνεχίζουμε να χρωστάμε – κόβοντας συνεχώς και ολοένα περισσότερους πόρους και δαπάνες από τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες, από την πραγματική οικονομία.

11) Τελικά, το 3^ο Μνημόνιο δεν εξαφανίζει από το προσκήνιο ούτε την πιθανότητα μιας εκδίωξης από το ευρώ (ή κάποια παρόμοια «λύση»: χρεοκοπία μέσα στο ευρώ, διπλό/παράλληλο νόμισμα κ.λπ.), από τους ίδιους τους δανειστές, μιας που δεν είναι δυνατό να διατηρείται η ελληνική οικονομία συνεχώς διασωληνωμένη, να συντηρείται με δάνεια από ΕΕ, ΔΝΤ κ.λπ. και μάλιστα σε μια περίοδο όξυνσης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Αυτή η «λύση» θα είναι η πιο καταστροφική για τον ελληνικό λαό, γιατί η χρεοκοπία ή το Grexit θα γίνουν με τους δικούς τους όρους, θα παραμείνει η απόλυτη κηδεμονία των ιμπεριαλιστών/δανειστών/τοκογλύφων πάνω στην οικονομία και τη χώρα, αφού θα έχουν λεηλατήσει τα πάντα.

12) Για να επιβληθεί αυτό το Μνημόνιο θα πρέπει οι όποιες Μνημονιακές κυβερνήσεις να στηριχθούν είτε στο κράτος έκτακτης ανάγκης (χρησιμοποίησης των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών), είτε σε ένα καθεστώς αντιδημοκρατικής αναδίπλωσης (έναν περιορισμό/απαγόρευση δημοκρατικών, συνδικαλιστικών κ.λπ. ελευθεριών και δικαιωμάτων), είτε σε έναν συνδυασμό αυτών.

13) Στοχεύει στην πλήρη υποταγή, ταπείνωση και παραδειγματική τιμωρία των εργαζομένων, των νέων και των λαϊκών στρωμάτων της χώρας μας.

14) Αποκαλύπτει στα μάτια των μαζών, τόσο στη χώρα μας όσο και στο εξωτερικό, το πραγματικό χαρακτήρα των ευρωπαίων ηγετών, εταίρων, της ίδιας της Ευρωζώνης/ΕΕ κ.λπ. Οι «θεσμοί» αποκαλύπτονται σε όλο τους το μεγαλείο, ότι δεν είναι τίποτε άλλο από καπιταλιστές και ιμπεριαλιστές, που υπερασπίζονται λυσσασμένα τα συμφέροντά τους. Σε μια περίοδο κρίσης, στην οποία απειλούνται τα κέρδη, τα δάνειά τους, η ισχύς τους στη παγκόσμια αγορά και σκακιέρα, προσπαθούν ή στοχεύουν στο να «κινεζοποιήσουν» – εξαθλιώσουν την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα σε όλη την ΕΕ, όπως το έχουν διακηρύξει με διάφορους τρόπους και οι ίδιοι.

Τα Μνημόνια είναι η επιβολή ενός νέου καθεστώτος οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού, σε όλη την Ευρώπη. Ενός καθεστώτος: (α)δουλοπαροικίας (χωρίς δικαιώματα και κατακτήσεις) για τους εργαζόμενους, τους νέους και τα λαϊκά στρώματα, (β) συντριβής κάθε δυνατότητας αντίστασής τους, (γ) έκτακτης ανάγκης, μιας σύγχρονης δικτατορίας με κοινοβουλευτικό μανδύα – ένα καθεστώς αντιδημοκρατικής αναδίπλωσης.

3^Ο ΜΝΗΜΟΝΙΟ – ΥΠΟΚΙΝΗΤΗΣ ΡΑΓΔΑΙΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ

Για όλους τους παραπάνω λόγους, που όμως δεν είναι και οι μοναδικοί, το 3^ο Μνημόνιο θα φανερώνεται πλέον στα μάτια ευρύτερων μαζών, και κυρίως στην καθημερινή ζωή τους, σαν το Μνημόνιο Τέρας ή απλά σαν τέρας που τους κατατρώει τη ζωή. Και με αυτή την έννοια, γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους, θα αποδειχθεί (όχι αυτόματα όμως) ο πιο αποτελεσματικός υποκινητής για τις αναγκαίες δυναμικές και αποφασιστικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων, των νέων και των λαϊκών στρωμάτων, σε Ελλάδα και ΕΕ, για ραγδαίες εξελίξεις και αλλαγές σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο.

Το ίδιο το Μνημόνιο Τέρας, αργά ή γρήγορα, τοπικά ή πανελλαδικά, για επιμέρους προβλήματα ή κεντρικά/γενικά, θα οδηγήσει σε αντιστάσεις και αντιδράσεις κάθε είδους, αποφασιστικές και δυναμικές (αγώνες, κινητοποιήσεις, διεκδικήσεις, συγκρούσεις, ακόμα και εξεγέρσεις). Επίσης θα οδηγήσει, όπως και τα προηγούμενα Μνημόνια, σε μια ενστικτώδη οργάνωση δομών – επιτροπών αγώνα και αλληλοβοήθειας, επιτροπών οργάνωσης των αγώνων και αντιμετώπισης της κοινωνικής καταστροφής, φτώχειας, εξαθλίωσης κ.λπ., με κοινωνικά ιατρεία, κοινωνικά παντοπωλεία κ.λπ.

Καθήκον όσων θέλουν ή καταλαβαίνουν την ανάγκη άμεσης και ριζικής αντιμετώπισης των κινδύνων που απειλούν τη κοινωνία από το 3^ο Μνημόνιο, είναι ή πρέπει να είναι η στήριξη, δηλαδή η δημιουργία, η γενίκευση, η ενοποίηση και ο συντονισμός κάθε είδους επιτροπών αγώνα ή αλληλοβοήθειας, σε χώρους δουλειάς, σε γειτονιές και πλατείες, σε σχολεία και σχολές. Σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο.

Η ενοποίηση και ο συντονισμός όλων των αγώνων, των κινητοποιήσεων, των διεκδικήσεων και των κάθε είδους επιτροπών, για την επιβολή ενός Προγράμματος Σωτηρίας των εργατικών και λαϊκών αναγκών, για την κατάργηση των Μνημονίων, δηλαδή για:

•  Άμεση παύση πληρωμών και τη μονομερή διαγραφή του χρέους.
•  Έξοδο από την ΕΕ και το Ευρώ.
•  Εθνικοποίηση των τραπεζών, αλλά και των τομέων κλειδιών της οικονομίας, χωρίς αποζημίωση και κάτω από εργατικό έλεγχο.
•  Άμεση καθιέρωση ενός εθνικού νομίσματος.
•  Δήμευση των περιουσιών όσων έχουν λεηλατήσει δημόσιο πλούτο ή έχουν φυγαδεύσει τα κέρδη τους σε φορολογικούς παραδείσους.
•  Προστασία και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών Ελλήνων και μεταναστών.
•  Σταμάτημα των πολέμων, της διάλυσης και του χάους που σπέρνουν οι Ιμπεριαλιστές.

Αυτή η δομή, αυτό το σχέδιο αγώνων αποτελούν και την καλύτερη εγγύηση, για να μην μπορέσει κανένας άλλος Τσίπρας και κανένα άλλο «αριστερό» ή «φιλολαϊκό» κόμμα να υφαρπάξει, να τσαλαπατήσει και να βιάσει, δηλαδή να εκτρέψει τη βούληση, την επιθυμία και τις ανάγκες των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Η μοναδική εγγύηση για να μην μετατραπεί το ξανά το ΟΧΙ σε ΝΑΙ, και κυρίως για να επιβληθεί στην πράξη η κατάργηση των Μνημονίων, είναι ακριβώς η άνοδος της μαχητικότητας και ριζοσπαστικοποίησης των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας, η ανάπτυξη, η γενίκευση, η ενότητα και ο συντονισμός των αγώνων αλλά και των επιτροπών αγώνα ή αλληλοβοήθειας.

Οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και κυρίως οι νέες και οι νέοι (που κατά συντριπτική πλειοψηφία 85% ψήφισαν ΟΧΙ στο δημοψήφισμα), η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας και μάλιστα το πιο ζωντανό, δυναμικό κομμάτι της, μπορούν και πρέπει να έχουν τη δική τους κυβέρνηση, μια Κυβέρνηση των Εργαζομένων. Αυτοί οι ίδιοι, αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Αυτοί οι ίδιοι, και μόνο αυτοί, με τους δικούς τους αγώνες, με τις δικές τους δομές, όργανα και διαδικασίες αυτοοργάνωσης, με συνελεύσεις και επιτροπές αγώνα ή αλληλοβοήθειας, ενωμένες και συντονισμένες, τοπικά και πανελλαδικά, μπορούν και πρέπει, όχι μόνο να καταργήσουν τα μνημόνια, αλλά και να επαναλειτουργήσουν την οικονομία και την κοινωνία με βάση τις ανθρώπινες ανάγκες.

Εργαζόμενες, εργαζόμενοι, άνεργες, άνεργοι, νέες και νέοι, σας καλούμε όχι μόνο να στηρίξετε με κάθε τρόπο την Ο.Κ.Δ.Ε. (αγορά εφημερίδας, διάδοση υλικών, οικονομική ενίσχυση κ.ά.), αλλά και να παλέψετε μαζί μας, να ενταχθείτε στις γραμμές της. Να οικοδομήσουμε μια νέα επαναστατική δύναμη, ικανή να συγκρουστεί ιδεολογικά, πολιτικά και πρακτικά με τη σάπια λογική του κέρδους και της αγοράς. Για να οικοδομήσουμε το απαραίτητο και χρήσιμο εργαλείο για την προετοιμασία του εργατικού κινήματος, στη σύγκρουση που έχει ήδη ξεκινήσει στη χώρα μας και στην Ευρώπη, από την οποία πρέπει και μπορούμε να βγούμε νικητές.