Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2015

32ο Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης 12,13 και 15 Νοεμβρίου 2015.



Οι Θέσεις της ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Για το 32Ο Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης
Το Συνέδριο του Ε.Κ.Θ. ενόψει μεγάλων και σημαντικών εξελίξεων
Το 32ο Συνέδριο του Ε.Κ.Θ. πραγματοποιείται σε μια περίοδο μεγάλων και ταυτόχρονα σημαντικών εξελίξεων, τόσο σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο όσο και για το Συνδικαλιστικό και Εργατικό Κίνημα, για τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, για την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Σε αυτή την τριετία που πέρασε συνέβησαν πολύ σημαντικά γεγονότα και μεγάλες αλλαγές (πτώση της Σαμαροβενιζελικής χούντας, άνοδος του Σύριζα στην εξουσία, το μεγαλειώδες και ταξικό ΟΧΙ του ελλ. Λαού στο δημοψήφισμα, η προδοσία και η μετάλλαξη του Τσίπρα και του Σύριζα και η υπογραφή του 3ου Μνημονίου). Έτσι, η νέα κατάσταση που διαμορφώνεται απαιτεί έναν σοβαρό απολογισμό και την χάραξη μιας στρατηγικής και τακτικής ικανής να συγκρουστεί και να αντιμετωπίσει αυτή την κολοσσιαία επίθεση που δέχεται η Εργατική Τάξη στην χώρα μας και όχι μόνο.

Μια συνοπτική εικόνα της οικονομικής κατάστασης
Η ελληνική καπιταλιστική οικονομία είναι χρεοκοπημένη, σε κωματώδη κατάσταση, διασωληνωμένη εδώ και πολύ καιρό. Μια ματιά στους βασικούς δείκτες, αρκούν για να περιγράψουν την κατάσταση:
  Το Α.Ε.Π. στο διάστημα 2008–2014 μειώθηκε κατά 25,5% ενώ εκτιμάται ότι στο τέλος του 2016 θα είναι κάτω από τα 174 δις. Οι συνολικές παραγωγικές επενδύσεις έπεσαν από 20,9% το 2009 στο 11,6% του ΑΕΠ το 2014. Η βιομηχανική παραγωγή το διάστημα 2010–2014 έπεσε συνολικά 11,7%. Τα λουκέτα σε μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις συνεχίζονται και αυξάνονται (την 5ετία «εξαφανίστηκαν» 51.745 επιχειρήσεις), οι επενδύσεις μειώνονται διαρκώς, παρότι το μισθολογικό και συνολικά το εργατικό κόστος έχει μειωθεί ριζικά (τουλάχιστον 50% κατά μέσο όρο) και γενικά η «εσωτερική υποτίμηση» είναι μεγάλη. Η κατάπτωση των παραγωγικών τομέων (βιομηχανία, γεωργία) προχωράει ακάθεκτη και αυτό αποτυπώνεται στη θλιβερή σύνθεση του ΑΕΠ, όπου οι «υπηρεσίες» (τριτογενής τομέας) θα φτάσουν το 2015 να κατέχουν ένα εξωφρενικό 84%. Εκτιμάται ότι για να υπάρξει μια σοβαρή, πραγματική επανεκκίνηση της οικονομίας χρειάζονται επενδύσεις τουλάχιστον 100 δις την επόμενη 5ετία.
  Η ανεργία έχει εκτοξευτεί και πλέον αρχίζει να μην «καταγράφεται» ενώ τα πραγματικά της ποσοστά είναι περίπου στο 30% με σημαντικά υψηλό το ποσοστό στις γυναίκες και στα πιο παραγωγικά στρώματα. Η αμοιβή της εργασίας και οι εργασιακές σχέσεις κατρακυλάνε, πράγμα που είναι η άλλη όψη της δομικής υποαπασχόλησης/ανεργίας, της μετατροπής των εργαζόμενων σε δουλοπάροικους.
  Η φτώχεια και οι ανισότητες αυξάνονται δραματικά. Το τμήμα του πληθυσμού που ζει κάτω από τα επίσημα όρια της φτώχειας υπερδιπλασιάστηκε από το 2009, ενώ αυξήθηκε και η απόλυτη φτώχεια και η λεγόμενη «ακραία αποστέρηση». Το πλουσιότερο 1% έφτασε να κατέχει το 54,1% του πλούτου της χώρας (από 48,6% το 2007), ένα ποσοστό πάνω απ’ τον παγκόσμιο μέσο όρο. Το 2013, εκτιμούνταν ότι 505 Έλληνες είχαν συνολική περιουσία 60 δις ευρώ, ενώ πάνω από 8.000 Έλληνες άνω του 1 εκ. Οι καταθέσεις Ελλήνων στο εξωτερικό εκτιμούνται σε πολλές εκατοντάδες δις ευρώ. Μεταξύ 2009-2013 είχαν μεταναστεύσει συνολικά 228.000 άτομα (ένα μεγάλο μέρος απ’ αυτά με υψηλό μορφωτικό και τεχνικό επίπεδο) και η τάση αυτή συνεχίστηκε το 2014.
  Η θηλιά του δημόσιου χρέους σφίγγει από παντού, χωρίς καμία προοπτική χαλάρωσης. Το 2016, θα φτάσει το 198% του ΑΕΠ και το 2020-2022, όταν θα έχει ολοκληρωθεί και το 3ο Μνημόνιο, θα είναι γύρω στο 222% (από 120% το 2009, όταν άρχισε η «θεραπεία» των Μνημονίων). Εξίσου μεγάλο είναι και το ιδιωτικό χρέος των επιχειρήσεων και νοικοκυριών (πράγμα που αποκρύπτεται). Προς τις τράπεζες είναι 127,2 δις ευρώ (περίπου 71% του ΑΕΠ), ενώ προς την εφορία σχεδόν άλλα 80 δις, οπότε συνολικά διαμορφώνεται σε περίπου 207 δις ή 115% του ΑΕΠ. Το (αναλογιστικό) χρέος του ασφαλιστικού συστήματος είναι πάνω από ένα ΑΕΠ και γενικά, το συνολικό χρέος της οικονομίας πρέπει να ξεπερνάει το 1 τρις ευρώ.
Όλα αυτά μέσα σε ένα διεθνές περιβάλλον, οικονομικό, πολιτικό και γεωστρατηγικό (βλ. Συρία, Ουκρανία, Μ. Ανατολή) που εκρήγνυται διαρκώς, με την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2007-09 να μην έχει ξεπεραστεί και ανά πάσα στιγμή μπορεί να χειροτερεύσει. Με την Ε.Ε. να συνεχίζει να αποτελεί το επίκεντρό της χωρίς κανένα σημάδι ανάκαμψης και με τις μισές οικονομίες χρεωκοπημένες ή στα πρόθυρα της χρεωκοπίας.
Το 3ο ΜΝΗΜΟΝΙΟ - Τέρας είναι η καταστροφή μας
Μετά από τις ραγδαίες εξελίξεις που κορυφώθηκαν στις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη, άρχισε όπως ήταν επόμενο, να αποκαλύπτεται η πραγματικότητα για το 3ο Μνημόνιο-Τέρας. Το 3ο Μνημόνιο είναι ακόμα πιο εφιαλτικό από τα δύο προηγούμενα, για τα όσα προβλέπει και γιατί θα πέσει πάνω σε μια οικονομία και μια κοινωνία εξουθενωμένες από πέντε διαδοχικά χρόνια Μνημονίων και κρίσης.

Τα Μέτρα
Περιέχει έναν εξωφρενικό αριθμό «παρεμβάσεων» (διαδοχικά πακέτα «προαπαιτούμενων», προϋπολογισμός 2016, Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα 2016–2019. Όλα αυτά θα συνοδεύονται από πρόσθετα αντιλαϊκά/αντεργατικά νομοσχέδια, υπουργικές αποφάσεις, εφαρμοστικές εγκυκλίους κ.λπ.). Είναι μια «εν λευκώ επιταγή» που θα σβήνεται και θα ξαναγράφεται, με το αίμα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων (αγρότες, ελεύθεροι επαγγελματίες, μικροί και μεσαίοι μαγαζάτορες, έμποροι κ.α.), σύμφωνα με τις «αξιολογήσεις»/απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών Ευρωζώνης/ΕΕ/ΔΝΤ αφού είναι καταδικασμένο να αποτυγχάνει (όπως και τα προηγούμενα), στους επίσημα διακηρυγμένους στόχους του (περί ανάπτυξης, σταθερότητας κ.λπ.).
Οι επιπτώσεις
Οι επιπτώσεις του 3ου Μνημονίου θα είναι: νέα κύματα ύφεσης, λουκέτων, απολύσεων, εκτίναξης της ανεργίας, μείωση των μισθών και πλήρη διάλυση των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων προς «βαλκανικά» και «ασιατικά» στάνταρντ, ολοκλήρωση της μετατροπής των εργαζομένων σε μια μάζα δουλοπάροικων. Εξάτμιση των συντάξεων, ασταμάτητη αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, καταστροφή της κοινωνικής ασφάλισης, διάλυση της υγείας και της παιδείας. Αχαλίνωτη ιδιωτικοποίηση/ξεπούλημα και εσαεί υποθήκευση κάθε δημόσιου πλούτου, αρπαγή καταθέσεων, εισοδημάτων, σπιτιών και περιουσιών, κύμα κατασχέσεων και εξώσεων (για το τάισμα των τραπεζιτών και των δανειστών). Γιγάντωση της φτώχειας και εξαθλίωσης (ακόμα και επισιτιστική κρίση), σε επίπεδα κυριολεκτικά ανάλογα με ότι θα δημιουργούσε ένας πόλεμος και άμεση ξένη κατοχή.
Ο Λογαριασμός
Δεν μπορούμε ακόμη να προσδιορίσουμε ακριβώς το ύψος των παραπάνω, όμως ξέρουμε ότι το 3ο Μνημόνιο, περιέχει μέτρα που (α) δεν εφαρμόστηκαν από τα πρώτα 2 Μνημόνια, (β) θα αναπληρώνουν τη σοβαρή επιδείνωση της δημοσιοοικονομικής και οικονομικής κατάστασης της χώρας, κατά το διάστημα από το καλοκαίρι του 2014 έως και το καλοκαίρι του 2015, (γ) θα αναπληρώνουν τη συνεχιζόμενη, λόγω των τραπεζικών ελέγχων-περιορισμών, επιδείνωση της οικονομίας, (δ) θα περιέχει τα μέτρα του λεγόμενου πακέτου Γιουνκέρ, περίπου 13 με 15 δις ευρώ, ενισχυμένο σε σημαντικό βαθμό, όπως απαιτεί η συμφωνία. Δηλαδή, με τα μέχρι τώρα δεδομένα το 3ο Μνημόνιο, και παρά τα όσα λέγονται, συνολικά περιέχει μέτρα ύψους τουλάχιστον διπλάσιου ή τριπλάσιου του πακέτου Γιουνκέρ.
Ολοταχώς η μετατροπή μας σε μπανανία  
Παράλληλα, με το 3ο Μνημόνιο εμπεδώνεται μια σημαντική αλλαγή στη λειτουργία του κράτους, η ακόμα πιο ευθεία προσαρμογή του στο μνημονιακό καθεστώς, με τους εξής βασικούς μοχλούς: α) Αυτόματος μηχανισμός μείωσης δαπανών και αύξησης φόρων, το λεγόμενο Δημοσιονομικό Συμβούλιο ώστε να μην δημιουργούνται «κενά» ή «καθυστερήσεις», όταν τα φορολογικά έσοδα ή οι κρατικές δαπάνες αποκλίνουν απ’ τους στόχους. Αυτό σημαίνει την αυτόματη μείωση των συντάξεων, των δαπανών κάθε είδους κ.τ.λ. β) Η αυτονόμηση της Γραμματείας Εσόδων, ώστε το χαράτσωμα του ελληνικού λαού να μην διαταράσσεται από «περιττές» ή «ανεπιθύμητες» πολιτικές παρεμβάσεις και εξελίξεις. Τα δύο αυτά μέτρα, σε συνδυασμό με τους τοποτηρητές στα Υπουργεία και φυσικά τη σύμφωνη γνώμη της Ευρωσυμμορίας του Σόιμπλε για το οτιδήποτε ψηφίζεται, βαθαίνουν την κατάργηση κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας.
Η «σταθερότητα» είναι στον αέρα
Η ώρα της αλήθειας έφτασε για το τραπεζικό σύστημα που είναι κυριολεκτικά στον αέρα. Την ίδια στιγμή ετοιμάζονται να χαρίσουν κι άλλα δις στις τράπεζες για να τις «σώσουν» (250 δις με τα 2 Μνημόνια) με την ανακεφαλαιοποίηση, η οποία δεν θα είναι η τελευταία. Οι κεφαλαιακοί έλεγχοι ήρθαν και θα μείνουν, τουλάχιστον για τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ενώ το κούρεμα-κατάσχεση των καταθέσεων χωρίς όρια, βρίσκεται προ των πυλών με βάση τα συμφωνηθέντα στην Ε.Ε. για την τραπεζική ενοποίηση (2016). Όσο για «τα κόκκινα δάνεια», αυτά θα πουληθούν στους γύπες των distress funds με ότι αυτό συνεπάγεται (κατασχέσεις, λουκέτα επιχειρήσεων και νοικοκυριών).
Το 3ο Μνημόνιο δεν εξαφανίζει (σε καμία περίπτωση) από το προσκήνιο ούτε την πιθανότητα μιας εκδίωξης από το ευρώ (ή κάποια παρόμοια «λύση»: χρεοκοπία μέσα στο ευρώ, διπλό/παράλληλο νόμισμα κ.λπ.), από τους ίδιους τους δανειστές, μιας που δεν είναι δυνατό να διατηρείται η ελληνική οικονομία συνεχώς διασωληνωμένη, να συντηρείται με δάνεια από Ε.Ε., ΔΝΤ κ.λπ., και μάλιστα σε μια περίοδο όξυνσης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Αυτή η «λύση» θα είναι η πιο καταστροφική για τον ελληνικό λαό, γιατί η χρεοκοπία ή το Grexit θα γίνουν με τους δικούς τους όρους, θα παραμείνει η απόλυτη κηδεμονία των ιμπεριαλιστών/δανειστών/τοκογλύφων πάνω στην οικονομία και τη χώρα, αφού θα έχουν λεηλατήσει τα πάντα.
«Νόμος είναι το συμφέρον του δανειστή, του εργοδότη, και του τραπεζίτη»
Το 3ο Μνημόνιο για να εφαρμοστεί, θα πρέπει να μπει ταφόπλακα σε ό,τι έχει μείνει όρθιο από τα πολιτικά δικαιώματα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Έτσι, στα σχέδιά τους είναι η επαναφορά του κράτους έκτακτης ανάγκης (Ματ, διώξεις συνδικαλιστών και εργαζομένων κ.τ.λ.) με ακόμη πιο σκληρούς όρους από αυτό της Σαμαροβενιζελικής χούντας και ο νέος αντιαπεργιακός νόμος με την αλλαγή του ν.1264 που θα περιορίσει δραστικά κάθε δικαίωμα αντίστασης και απεργίας.
Τα Μνημόνια, με ή χωρίς δανεικές συμβάσεις, είναι για αυτούς η επιβολή ενός νέου καθεστώτος οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού, σε όλη την Ευρώπη. Εκεί αποσκοπεί και το σχέδιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, δηλαδή στην επιβολή μια στρατηγικής/ιστορικής σημασίας ήττα για την Εργατική Τάξη. Ενός καθεστώτος (α) δουλοπαροικίας (χωρίς δικαιώματα και κατακτήσεις) για τους εργαζόμενους, τους νέους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, (β) συντριβής κάθε δυνατότητας αντίστασής τους, (γ) έκτακτης ανάγκης, μιας σύγχρονης δικτατορίας με κοινοβουλευτικό μανδύα – ένα καθεστώς αντιδημοκρατικής αναδίπλωσης.
Να τελειώνουμε άμεσα με τα Μνημόνια, με τους παλιούς και νέους υπηρέτες τους πριν μας αποτελειώσουν
H «ηπιότερη διαχείριση» του Τσίπρα είναι μια απάτη
Ο Τσίπρας και η παρέα του, αφού μεταλλάχτηκαν και πρόδωσαν, μετατρέποντας το μεγαλειώδες και ταξικό «ΟΧΙ» των εργαζομένων, της νεολαίας και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, σε «ΝΑΙ», αφού υφάρπαξαν την ψήφο του ελληνικού λαού στις εκλογές «εξπρές» της 20ης Σεπτέμβρη, προχωρούν με γοργούς ρυθμούς, στην υλοποίηση των δεσμεύσεων προς Ε.Ε.-ΔΝΤ και την εφαρμογή του 3ου και σκληρότερου μνημονίου. Ψηφίζουν τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα το ένα μετά το άλλο, κόντρα και ενάντια στη θέληση και στις ανάγκες του ελληνικού λαού.
Αυτός ο άθλιος νεομνημονιακός θίασος, συνεχίζει το «έργο» της Σαμαροβενιζελικής χούντας σε ακόμη χειρότερο βαθμό, με την μορφή παρωδίας, με το Success Story No 2. Μας κοροϊδεύουν, μας αραδιάζουν ένα σωρό ψέματα, για «ηπιότερη διαχείριση» του 3ου μνημονίου, με δήθεν ισοδύναμα μέτρα και με ένα «παράλληλο πρόγραμμα», μιλούν για διαπραγμάτευση του χρέους... Προσπαθούν να παρουσιαστούν ως οι «εγγυητές της κοινωνικής δικαιοσύνης», ότι «συγκρούονται με τα συμφέροντα», ενώ είναι οι ίδιοι οι πιο καλοί εκφραστές των «συμφερόντων», οι συνεργοί στα σκάνδαλα, στη σαπίλα και την παρακμή. Την πραγματική κατάσταση την βιώνουμε καθημερινά στο πετσί μας. Η καταστροφή που ζούμε δεν έχει τελειωμό.
Να ξανανοίξουμε άμεσα έναν νέο κύκλο αγώνων
για μην εφαρμοστεί το 3ο Μνημόνιο-Τέρας
Η προδοσία του Τσίπρα να γίνει πείσμα για αντίσταση, αγώνα, ανυπακοή
Σίγουρα το αποτέλεσμα των εκλογών δεν είναι καλό! Η άκρως μνημονιακή βουλή που προέκυψε, που βλέποντάς την σε πιάνει κατάθλιψη, δεν σημαίνει ότι σταθεροποιείται καμιά πολιτική κατάσταση, ότι έχουν επικρατήσει, ότι ο κόσμος έγινε μνημονιακός, ότι είναι άτρωτοι όπως θέλουν να παρουσιάζονται ο Τσίπρας και η παρέα του! Πόσο μάλλον, αυτό το αποτέλεσμα σε καμία περίπτωση δεν ακυρώνει την πεποίθηση, την αναγκαιότητα και τον πόθο των εργαζομένων και των λαϊκών μαζών να απαλλαγούν και να ζήσουν πάση θυσία χωρίς Μνημόνια, όπως δόλια θέλουν να μας παρουσιάσουν τα Μ.Μ.Εξαπάτησης και ο συρφετός του «Μένουμε Ευρώπη» δηλαδή του μένουμε Μνημόνια. Το τι θέλει, το έχει εκφράσει πολλές φορές ο ελληνικός λαός! Το είπαμε στις 25 Γενάρη, το ξεκαθαρίσαμε στις 5 Ιούλη με το περήφανο ΟΧΙ, το δείξαμε στην πράξη όλα αυτά τα χρόνια (με τους αγανακτισμένους, τις πλατείες, τις 48ωρες απεργίες και τις συγκρούσεις) με τους μικρούς και μεγάλους αγώνες μας. Η βασική αντίθεση μνημόνιο – αντιμνημόνιο έχει χαραχτεί ανεξίτηλα στην συνείδηση όλων και δεν θα αργήσει να εκφραστεί στην πράξη όσο θα εφαρμόζεται το 3ο Μνημόνιο-Τέρας.
Για την Κατάσταση στο Συνδικαλιστικό Κίνημα
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το Σ.Κ. βρίσκεται σε μια βαθιά και παροξυμμένη κρίση, που το έχει οδηγήσει στα όρια της διάλυσης, σε μια τεράστια σύγχυση, σε αποπροσανατολισμό, σε αδυνάτισμα, σε αναποτελεσματικότητα και παράλυση. Οι αιτίες, πέρα από τις αντικειμενικές (οικονομική κρίση, μνημόνια κ.τ.λ.) είναι κυρίως υποκειμενικές και όχι μόνο λόγω της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ ΓΣΕΕ αλλά κυρίως λόγω των Αριστερών Παρατάξεων που έχουν αρχίσει και κερδίζουν (αθροιστικά και μη) την πλειοψηφία σε Συνδικάτα, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα. Αναπαράγονται ανταγωνισμοί που είναι στείροι, άσχετοι με την αντιμετώπιση των κύριων προβλημάτων των εργαζομένων, ανταγωνισμοί για την ηγεμονία και τις «καρέκλες». Φυσικά την Κύρια ευθύνη για αυτή την κατάσταση φέρει το Π.Α.ΜΕ.
Τι να κάνουμε
  Δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από τους ξεπουλημένους νενέκους της Γ.Σ.Ε.Ε (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ), που 3 χρόνια τώρα ήταν άφαντοι, που με την στάση τους στο Δημοψήφισμα άλλαξαν συνολικά στρατόπεδο και συντάχθηκαν με τον συρφετό του «Μένουμε Ευρώπη», που ούτε θέλουν ούτε μπορούν πλέον να δημιουργήσουν αγώνες και γεγονότα, που δεν οργανώνουν πότε τις απεργίες που προκηρύττουν.
Αυτό δε σημαίνει ότι κάποιες Ομοσπονδίες ή Εργατικά Κέντρα δεν είναι (εν δυνάμει όμως) σε διαφορετική τροχιά ή δεν μπορούν να δώσουν μάχες. Σε κάθε περίπτωση όμως μιλώντας για το Ε.Κ.Θ. είχε και αυτό την κατάπτυστη και προδοτική στάση της Γ.Σ.Ε.Ε. στο Δημοψήφισμα, αγκαλιάζοντας ακόμη και τους πολυμίσητους 300 δοσίλογους του Μπόμπολα και των Σκουριών στα μεταλλεία Χαλκιδικής.
  Δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από το ΠΑΜΕ, από τη διασπαστική και απομονωτική πολιτική του, που φραστικά, προγραμματικά και πρακτικά, δεν λέει και δεν κάνει τίποτα, δεν μπορεί πλέον να υπερασπίσει ούτε ένα στοιχειώδες δικαίωμα των εργαζομένων.
  Δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από το ΜΕΤΑ καθώς αποτελεί μια κατάσταση, τουλάχιστον ακατανόητη, αφού μέσα του συνυπάρχουν, αυτοί που θέλουν να παλέψουν ενάντια στα Μνημόνια και αυτοί που βάζουν πλάτη στην κυβέρνηση για να τα εφαρμόσει.
Να μετατρέψουμε τις ψήφους σε πράξεις, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, στα σχολεία/σχολές. Πρέπει να ξαναπιάσουμε το νήμα από εκεί που το αφήσαμε το 2012, σπάζοντας αυτό το επιφανειακό κλίμα, της αδράνειας, του φόβου και της απογοήτευσης, μετατρέποντάς τα σε οργή και αγανάκτηση, σε οργανωμένη πάλη στην πράξη. Πρέπει να πάρουμε τις «τύχες» μας στα χέρια μας. Πρέπει να ριχτούμε άμεσα στην μάχη σπάζοντας τις διάφορες αυταπάτες και τις λογικές της ανάθεσης.
Δεν είμαστε μόνοι μας! Οι μόνοι σύμμαχοί μας, οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι που είναι τώρα στην μάχη, που αντιστέκονται στα ίδια βάρβαρα μέτρα, σε Νότο αλλά και στο Βορρά ( δυναμικές απεργίες σε Φιλανδία, Βέλγιο Γερμανία, Γαλλία κ.τ.λ.).
Αγώνες με πρόγραμμα – πραγματική λύση! Για τα δικά μας συμφέροντα!
  Αγώνες για την επαναφορά των εργασιακών δικαιωμάτων προ μνημονίων.
 Αγώνες, για να ανοίξουν τα σχολεία και τα νοσοκομεία που έκλεισαν. Για δωρεάν-δημόσια Ασφάλιση, Υγεία, Παιδεία για όλους με βάση τις ανάγκες μας.
  Αγώνες για το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων και την εθνικοποίηση των εργοστασίων και των τομέων-κλειδιά της οικονομίας (τράπεζες, ενέργεια, συγκοινωνίες, τηλεπικοινωνίες) κάτω από εργατικό έλεγχο.
 Αγώνες, για την υπεράσπιση των δημοκρατικών-συνδικαλιστικών μας δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Όπως αποδεικνύεται καθημερινά, ούτε ένα από τα παραπάνω δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την Κατάργηση των μνημονίων, την Διαγραφή όλου του Χρέους, την Έξοδο της χώρας από το Ευρώ και την Ε.Ε.
Αγώνες με σχέδιο, με ενότητα και οργάνωση στους χώρους της δουλειάς
Να στηριχθούμε στις δικές μας δυνάμεις, δημιουργώντας σε κάθε χώρο δουλειάς τις δικές μας μορφές οργάνωσης (επιτροπές αγώνα και αλληλεγγύης) ώστε να αρχίσουμε να αντιστεκόμαστε και να διεκδικούμε. Εμείς οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να αποφασίζουμε τη διάρκεια και την μορφή των κινητοποιήσεών μας καθώς και τα αιτήματά μας.
Να αγωνιστούμε με μαχητικές μορφές πάλης (απεργίες, παραστάσεις διαμαρτυρίας, καταλήψεις, αυτοδιαχείριση) υπερασπιζόμενοι τα δικαιώματά μας, βαδίζοντας χωρίς συμβιβασμούς, πηγαίνοντας τους αγώνες μέχρι τέλους.
Να ανασυγκροτήσουμε - ενισχύσουμε τα Συνδικάτα μας αναλαμβάνοντας εμείς οι ίδιοι αυτή την υπόθεση, ξεπερνώντας τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.
Να παλέψουμε για:
·        Αυξήσεις στους μισθούς με βάση τις ανάγκες μας! Επιβολή πληρωμής των μισθών, των Δώρων και επιδομάτων
·        Άμεση επαναφορά των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων, για να υπογραφούν Κλαδικές Σ.Σ.Ε., υποχρεωτικές για όλους
·        Κανένας εργαζόμενος χωρίς ένσημα! Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους
·        Καμία αλλαγή στο ασφαλιστικό. Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων, επιστροφή των κλεμμένων
·        Δημόσια – δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Κοινωνική Ασφάλιση για όλους
·        Επίδομα ανεργίας, χωρίς προϋποθέσεις, ίσο με το βασικό μισθό καθόλη την διάρκεια της ανεργίας
·        Κατάργηση των σκλαβοπάζαρων του ΟΑΕΔ (προγράμματα voucher και μαθητείας). Πληρωμή των μαθητευόμενων σύμφωνα με τις Συλλογικές Συμβάσεις!
·        Εθνικοποίηση των επιχειρήσεων που κλείνουν ή χρεοκοπούν, κάτω από εργατικό έλεγχο
·        Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης! Επαναφορά του αφορολογήτου – Βαριά φορολογία στο κεφάλαιο
·        Γενναίο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων για να επανεκκινήσει η οικονομία, να βρουν δουλειά οι άνεργοι
·        Υπεράσπιση των συνδικαλιστικών – δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
·        Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών, σύνορα ανοιχτά, ίσα δικαιώματα για όλους – Να πέσει ο φράχτης του Έβρου
Ψηφίστε – Στηρίξτε
ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ  ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΙΤΛΟΣ.jpg