Η ελληνική οικονομία μετά από 12 χρόνια μνημονίων και εφαρμογής βάρβαρων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, που περιλάμβαναν το ξεπούλημα δημόσιων αγαθών, την ιδιωτικοποίηση της υγείας, της παιδείας, της κοινωνικής ασφάλισης, το τσάκισμα συντάξεων, μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων, όχι μόνο δεν ξεπέρασε την κρίση της αλλά βυθίζεται σε μια παρατεταμένη χρεοκοπία. Παρά τα success stories του Μητσοτάκη, η αδυναμία διαχείρισης των μεγάλων περιβαλλοντικών καταστροφών(πλημύρες, πυρκαγιές), της ανεργίας που είναι στα ύψη, της ακρίβειας που εξανεμίζει τους ήδη πενιχρούς μισθούς μόνο φτώχια και εξαθλίωση μας υπόσχονται.
Μπροστά στο 4ο κύμα πανδημίας, η κυβέρνηση επιλέγει να μην πάρει κανένα ουσιαστικό μέτρο. Καμία ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, καμία μέριμνα για το συνωστισμό στα Μ.Μ.Μ, στους χώρους εργασίας αλλά και στα σχολεία. Επέλεξε να ανοίξει τα σχολεία χωρίς μείωση των μαθητών σε 15 ανά αίθουσα, χωρίς προσλήψεις του απαραίτητού εκπαιδευτικού προσωπικού και προσωπικού καθαριότητας και με πρωτόκολλα που οδηγούν σε μεγάλη διασπορά στα σχολεία. Επίσης αρνείται να πάρει το παραμικρό αντισταθμιστικό μέτρο (αναπροσαρμογή – μείωση της ύλης κ.α.) προκειμένου να αντιμετωπίσει τις ολέθριες επιπτώσεις που είχε στη μόρφωση και τη ψυχολογία των μαθητών η παρατεταμένη τηλε-«εκπαίδευση», εξαιτίας της εγκληματικής κυβερνητικής διαχείρισης της πανδημίας.
Η παιδεία στο στόχαστρο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Στόχος η πλήρης ιδιωτικοποίησή της. Η πανδημία αποτέλεσε χρυσή ευκαιρία για την επίτευξη αυτού του σκοπού. Ψήφισαν και εφαρμόζουν νόμους για την αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών, την αυτονομία της σχολικής μονάδας, την τράπεζα θεμάτων, την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής στα ΑΕΙ – κόφτη για 40.000 υποψηφίους, την εξίσωση πτυχίων ΑΕΙ- κολλεγίων, τα σχολεία «αρίστων», για την πανεπιστημιακή αστυνομία και την καταστολή του φοιτητικού συνδικαλισμού, την Επαγγελματική Εκπαίδευση, κ.ά., που ιδιωτικοποιούν τη δημόσια εκπαίδευση. Επιχειρούν η μόρφωση των παιδιών από κοινωνικό αγαθό να γίνει «ατομική ευθύνη» του κάθε γονιού ανάλογα με τα χρήματα που διαθέτει και ταυτόχρονα με την ιδιωτικοποίηση της παιδείας ανοίγουν το πεδίο για κέρδη στους ιδιώτες.
Η αξιολόγηση των σχολικών μονάδων έχει στόχο την ενοχοποίηση των εκπαιδευτικών και των μαθητών για όλα τα χάλια που οι νεοφιλελεύθερες-μνημονιακές πολιτικές έφεραν στην εκπαίδευση. Οδηγεί στην απομαζικοποίηση του δημόσιου σχολείου – πανεπιστημίου, στην συγχώνευση και το κλείσιμο σχολείων – σχολών και τέλος στο άνοιγμα ακόμη περισσότερο της αγοράς εκπαιδευτικών υπηρεσιών. Η εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολείων οδηγεί στην αυτονομία της σχολικής μονάδας που είναι η πλήρης ιδιωτικοποίηση του δημόσιου σχολείου. Με την οικονομική αυτονομία επιδιώκεται η απαλλαγή του κράτους από την υποχρέωση της χρηματοδότησης της δημόσιας εκπαίδευσης, ενώ με την παιδαγωγική αυτονομία σπάει ο ενιαίος χαρακτήρας της εκπαίδευσης και ενισχύεται έτσι η κατηγοριοποίηση των σχολείων. Ενώ το πέρασμα των προσλήψεων στους Δήμους ή στη σχολική μονάδα όπως επιτάσσει η αυτονομία της σχολικής μονάδας θα επιφέρει την κατάργηση της μονιμότητας και μια τεράστια ανατροπή των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ
Ο μεγαλειώδης αγώνας των εκπαιδευτικών που συμμετείχαν σε ποσοστό 95% στην απεργία-αποχή, με 100.000 απεργούς στην 24ωρη απεργία στις 11/10 και στις μαζικότατες διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα αναμφισβήτητα «στρίμωξε» το Υπ. Παιδείας και την κυβέρνηση. Τους ανάγκασε να χρησιμοποιήσουν απειλές, καταστολή και δικαστικές προσφυγές που δείχνουν ότι δεν έχουν άλλο τρόπο για να εφαρμόσουν την πολιτική τους. Όμως όταν όλα αυτά δεν έπιασαν, τη λύση τους την πρόσφεραν οι δυνάμεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας (ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ, ΠΕΚ) αλλά και ένα κομμάτι των Παρεμβάσεων στη ΔΟΕ που ξεπούλησαν την απεργία αποχή στην πιο κρίσιμη στιγμή του αγώνα. ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ κατά εντολή των κομμάτων τους επέλεξαν να γίνουν το δεκανίκι της κυβέρνησης και της εκπαιδευτικής πολιτικής που επιχειρείται να επιβληθεί από κυβέρνηση, Ε.Ε, ΟΟΣΑ. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στην αρχή στήριξαν την απεργία–αποχή, μετά το κλείσιμο όμως της απεργίας – αποχής από την ΟΛΜΕ και παρά τις κόρωνες τους για συνέχιση της, αρνήθηκαν να προκηρύξουν την απεργία -αποχή οι ΕΛΜΕ και οι ΣΕΠΕ, δεν συμμετείχαν στην προσπάθεια συντονισμένα να κινηθούν αυτά τα πρωτοβάθμια σωματεία, έτσι ώστε να πιεστεί ουσιαστικά η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ να την επαναπροκηρύξουν. Οι Παρεμβάσεις, παρά τη μεγάλη τους συμβολή στους αγώνες, φέρουν κι αυτές βαρύτατες ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος των εκπαιδευτικών. Εστιάζουν στην ενίσχυσή τους στα ΔΣ των σωματείων, υποβαθμίζοντας την αναγκαιότητα συγκρότησης επιτροπών αγώνα, που σπάνε την αδράνεια και τις προδοσίες των συνδικαλιστικών ηγεσιών και επιτρέπουν το πέρασμα των αγώνων στα χέρια των εκπαιδευτικών.
Η Αντεπίθεση των Εκπαιδευτικών δώσαμε όλες μας τις δυνάμεις για την οργάνωση και της απεργίας – αποχής και της συνέχισης της και της απεργίας και των διαδηλώσεων και των γενικών συνελεύσεων. Πιστεύουμε ότι ο αγώνας αυτός είχε τις προϋποθέσεις αν συνεχιζόταν να νικήσει, γιατί: α) έγινε σε μια περίοδο που η κυβέρνηση είναι αδύναμη λόγω των συνέπειων της επικίνδυνης κυβερνητικής διαχείρισης της πανδημίας, των πυρκαγιών, των πλημμυρών, της ανεργίας και της ακρίβειας και β) γιατί έγινε σε μια περίοδο που η συσσωρευμένη αγανάκτηση μετατρέπεται σε ένα νέο κύμα εργατικών απεργιών – διανομείς της efood, εργαζόμενοι στη Cosco – που αν καταφέρουν να συνεχιστούν και να ενωθούν θα συμπαρασύρουν και άλλα κομμάτια εργαζομένων.
Με γενικές συνελεύσεις και επιτροπές αγώνα να περάσει ο αγώνας στα χέρια των εκπαιδευτικών
Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να αποφύγουμε το ξεπούλημα των αγώνων μας από τις ηγεσίες στις ομοσπονδίες ή στα σωματεία. Η μάχη δεν τελείωσε, οι εκπαιδευτικοί πρέπει να συνεχίσουμε και να ενωθούμε στο δρόμο με όλους τους εργαζόμενους που παλεύουν. Χρειάζεται εκπαιδευτικοί- γονείς- μαθητές να οργανώσουμε ανυποχώρητο αγώνα διαρκείας ώστε να μην τους αφήσουμε να μετατρέψουν το κοινωνικό αγαθό της παιδείας σε εμπόρευμα. Οι εκπαιδευτικοί συνεχίζοντας στο δρόμο της αντίστασης στην αξιολόγηση με την απεργία – αποχή, να οργανώσουμε πολύμορφο αγώνα διαρκείας, με γενικές συνελεύσεις, επιτροπές αγώνα, συλλαλητήρια και απεργίες για να αποτρέψουμε τη διάλυση του δημόσιου σχολείου και των εργασιακών μας δικαιωμάτων, για να υπερασπίσουμε τα μορφωτικά δικαιώματα της νεολαίας, αλλά και το δικαίωμα στην απεργία
Δεν θα τους περάσει! Με αγώνες να ανατρέψουμε τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης
- Κατάργηση όλων των νόμων για την αξιολόγηση. Όχι στην Αυτονομία της Σχολικής Μονάδας.
- Προκήρυξη τώρα νέας Απεργίας – Αποχής. Κάτω τα χέρια από τα σωματεία και την απεργία.
- Κάτω ο αντεργατικός νόμος Χατζηδάκη
- 15% του προϋπολογισμού για την Παιδεία. Αύξηση των δαπανών για την δημόσια Υγεία.
- Ενιαίο Δημόσιο Δωρεάν 12χρονο Σχολείο για όλους. Δίχρονη Προσχολική Αγωγή.
- Μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών. Μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών. Όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα στο πτυχίο.
- Ασφαλή Λειτουργία των σχολείων. 15 μαθητές ανά τμήμα.
- Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση και Δωρεάν Ιατροφαρμακευτική Περίθαλψη για όλους.
- Κατάργηση όλων των νόμων που κόβουν μαθήματα, τμήματα και εργασιακά δικαιώματα.
- Επαναφορά μισθών-συντάξεων-13ου-14ου μισθού – ωραρίου στα προ μνημονίων επίπεδα.
- Όχι στο «Νέο» Λύκειο των ταξικών φραγμών. Κατάργηση της Ε.Β.Ε. και της τράπεζας θεμάτων.
- Κανένα κλείσιμο τμήματος, καμία συγχώνευση – κατάργηση σχολείου. 20 μαθητές στο τμήμα, 15 στις ομάδες προσανατολισμού, 10 στα εργαστήρια.
- Καμία Εμπλοκή στους Πολέμους των ΝΑΤΟ-Ε.Ε.-ΗΠΑ. Αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες.
Στηρίξτε – ψηφίστε:
ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ των ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
τηλ: 2310265730 , e-mail: antepithesi_ekp@hotmail.com
