Η ελληνική οικονομία μετά από 12 χρόνια μνημονίων και εφαρμογής βάρβαρων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, όχι μόνο δεν ξεπέρασε την κρίση της αλλά βυθίζεται σε μια παρατεταμένη χρεοκοπία. Παρά τα success stories του Μητσοτάκη, η αδυναμία διαχείρισης των μεγάλων περιβαλλοντικών καταστροφών(πλημύρες, πυρκαγιές), της ανεργίας που είναι στα ύψη, της ακρίβειας που εξανεμίζει τους ήδη πενιχρούς μισθούς, μόνο φτώχια και εξαθλίωση μας υπόσχεται.
Μπροστά στο 4ο κύμα πανδημίας, η κυβέρνηση επιλέγει να μην πάρει κανένα ουσιαστικό μέτρο. Καμία ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, καμία μέριμνα για το συνωστισμό στα Μ.Μ.Μ, στους χώρους εργασίας και στα σχολεία.
Η παιδεία στο στόχαστρο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Στόχος η πλήρης ιδιωτικοποίησή της. Η πανδημία αποτέλεσε χρυσή ευκαιρία για την επίτευξη αυτού του σκοπού. Ψήφισαν και εφαρμόζουν νόμους για την αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών, την αυτονομία της σχολικής μονάδας, την τράπεζα θεμάτων, την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής στα ΑΕΙ – κόφτη για 40.000 υποψηφίους, την εξίσωση πτυχίων ΑΕΙ- κολλεγίων, τα σχολεία «αρίστων», για την πανεπιστημιακή αστυνομία και την καταστολή του φοιτητικού συνδικαλισμού, την Επαγγελματική Εκπαίδευση, κ.ά., που ιδιωτικοποιούν τη δημόσια εκπαίδευση. Επιχειρούν η μόρφωση των παιδιών από κοινωνικό αγαθό να γίνει «ατομική ευθύνη» του κάθε γονιού ανάλογα με τα χρήματα που διαθέτει και ταυτόχρονα με την ιδιωτικοποίηση της παιδείας ανοίγουν το πεδίο για κέρδη στους ιδιώτες.
Η αξιολόγηση με τρείς μορφές: εσωτερική, εξωτερική αξιολόγηση σχολικής μονάδας και ατομική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού, οδηγεί στην αυτονομία της σχολικής μονάδας και είναι το μέσο με το οποίο θα περάσουν αυτές οι πολιτικές της πλήρους ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης. Έχει στόχο την ενοχοποίηση των εκπαιδευτικών και των μαθητών για όλα τα χάλια που οι νεοφιλελεύθερες-μνημονιακές πολιτικές έφεραν στην εκπαίδευση. Οδηγεί στην απομαζικοποίηση του δημόσιου σχολείου – πανεπιστημίου, στην συγχώνευση και το κλείσιμο σχολείων – σχολών και τέλος στο άνοιγμα ακόμη περισσότερο της αγοράς εκπαιδευτικών υπηρεσιών. Ενώ το πέρασμα των προσλήψεων στους Δήμους ή στη σχολική μονάδα όπως επιτάσσει η αυτονομία της σχολικής μονάδας θα επιφέρει την κατάργηση της μονιμότητας, απολύσεις και μια τεράστια ανατροπή των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ
Ο μεγαλειώδης αγώνας των εκπαιδευτικών που συμμετείχαν σε ποσοστό 95% στην απεργία-αποχή, με 100.000 απεργούς στην 24ωρη απεργία στις 11/10 και στις μαζικότατες διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα αναμφισβήτητα «στρίμωξε» το Υπ. Παιδείας και την κυβέρνηση. Τους ανάγκασε να χρησιμοποιήσουν απειλές, καταστολή και δικαστικές προσφυγές που δείχνουν ότι δεν έχουν άλλο τρόπο για να εφαρμόσουν την πολιτική τους. Όμως όταν όλα αυτά δεν έπιασαν, τη λύση τους την πρόσφεραν οι δυνάμεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας (ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ, ΠΕΚ) που ξεπούλησαν την απεργία αποχή στην πιο κρίσιμη στιγμή του αγώνα.
Απέναντι σε αυτή την επίθεση πρέπει να καταβάλουμε κάθε προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της ΕΛΜΕ και του συνδικαλιστικού κινήματος.
Κόντρα στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ που είναι το μακρύ χέρι της κυβέρνησης, Ε.Ε., ΟΟΣΑ μέσα στα συνδικάτα.
Κόντρα στον υποταγμένο συνδικαλισμό της ΟΛΜΕ, που αντί να σεβαστεί τη θέληση του κλάδου και να κηρύξει ανυπακοή και συνέχιση της απεργίας- αποχής με οποιοδήποτε μέσο, αυτή με πραξικοπηματικό τρόπο, σεβάστηκε τη «νομιμότητα» της κυβέρνησης, τη «νομιμότητα» που απαγορεύει στους εργαζόμενους να απεργούν και να αντιστέκονται, αυτή που ποινικοποιεί τον συνδικαλισμό και τους αγώνες.
Κόντρα σε κάθε πολιτική που διασπά τους εργαζόμενους. Παλεύουμε για την ενότητα των εργαζομένων στη βάση των κοινών προβλημάτων τους και μέσα στους αγώνες.
Κόντρα σε ένα Δ.Σ. που έχει μια επιφανειακή ενασχόληση με τα πραγματικά προβλήματα των εκπαιδευτικών και λειτουργεί σαν απλός διακομιστής των αποφάσεων της ΟΛΜΕ, στην καλύτερη περίπτωση.
Οι άξονες που θέσαμε στην κρίση των συναδέλφων και τους οποίους δεσμευόμαστε να ακολουθήσουμε στη δράση μας στην ΕΛΜΕ και το συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών είναι:
Ενάντια στη διάλυση και την πλήρη ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης που επιφέρουν τα μέτρα της Κεραμέως και η εφαρμογή της αξιολόγησης και της αυτονομίας της σχολικής μονάδας.
Υπεράσπιση της απεργίας – αποχής ενάντια στην αξιολόγηση που έχουν προκηρύξει ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ και προσπάθεια διεύρυνσης αυτού του μετώπου.
Με αυτό τον τρόπο να απαιτήσουμε - επιβάλλουμε στις ΟΛΜΕ- ΔΟΕ την προκήρυξη της απεργίας – αποχής και από αυτές.
Ενάντια στο νόμο Χατζηδάκη που επιχειρεί να διαλύσει τα σωματεία, τον μαχητικό συνδικαλισμό και το δικαίωμα στην απεργία. Δεν αποδεχόμαστε τα ηλεκτρονικά μητρώα και τις ηλεκτρονικές εκλογές και συνελεύσεις στα σωματεία.
Καταλυτικός παράγοντας για την ανασυγκρότηση της ΕΛΜΕ και του συνδικαλιστικού κινήματος είναι η ενεργοποίηση των συναδέλφων -συναδελφισσών.
Πάλη για την οικοδόμηση μετώπου με μαθητές, γονείς, φοιτητές και εργαζόμενους για τη σωτηρία του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης και των μορφωτικών δικαιωμάτων της νεολαίας.
Σαν ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ προτείνουμε τη συγκρότηση προεδρείου με βάση την πολιτική, που πραγματοποιεί στην πράξη την ενότητα μαχητικών, αγωνιστικών, ενωτικών δυνάμεων και πάνω σε συγκεκριμένη συμφωνία για δράση, με την υλοποίηση στο μέτρο του δυνατού ενός Προγράμματος Δράσης στο σωματείο με βάση τους παραπάνω άξονες.
Δεσμευόμαστε:
Να συνεχίσουμε τη πάλη στα σχολεία ενάντια στην αξιολόγηση και όλα τα νέα μέτρα στην εκπαίδευση, τις επιπτώσεις τους στη δωρεάν εκπαίδευση, τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών και τα εργασιακά μας δικαιώματα.
Να συνεχίσουμε την πάλη για τη σωτηρία της Δημόσιας Δωρεάν Εκπαίδευσης, των εργασιακών μας δικαιωμάτων, των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Προμετωπίδα των αιτημάτων μας θα είναι τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών για μόνιμη και σταθερή δουλειά και ζωή με αξιοπρέπεια.
Να πραγματοποιούνται σταθερές επισκέψεις του εφταμελούς Δ.Σ. στα σχολεία με περιοδείες κλιμακίων του Δ.Σ. στα σχολεία για την ενημέρωση, την καταγραφή της κατάστασης και των προβλημάτων των εκπαιδευτικών και την αντιμετώπισή τους
Να συνεδριάζει τακτικά το Δ.Σ. δύο φορές το μήνα, σε ορισμένη, γνωστή και ανοιχτή σε όλα τα μέλη της ΕΛΜΕ ημέρα και θεματολογία καθώς και να συγκαλεί έκτακτες συνεδριάσεις όποτε προκύπτει κάποιο ζήτημα.
Να συμβάλλουμε σε μια διαφορετική λειτουργία του Διοικητικού Συμβουλίου βασιζόμενο πάνω στις αρχές της εργατικής δημοκρατίας που θα διέπεται από ισοτιμία και ουσιαστική πολιτική συζήτηση πάνω στα προβλήματά μας. Να λειτουργήσουμε την ΕΛΜΕ με όσο το δυνατόν πιο δημοκρατικό τρόπο, με Γενικές Συνελεύσεις και συζήτηση σε αυτές πάνω στα παραπάνω προβλήματα, όπου και θα αποφασίζουμε τα αιτήματά μας, την ιεράρχησή τους και τους τρόπους πάλης για την επίτευξή τους.
Να δημιουργούμε μέσα στους αγώνες Επιτροπές Αγώνα για να πάρουν οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι την υπόθεση του αγώνα στα χέρια τους, να δουλέψουν για την οργάνωση, περιφρούρηση και την επιτυχία του. Να δημιουργήσουμε επιτροπή αγώνα ενάντια στην εφαρμογή της αξιολόγησης.
Να εκλέγουμε από τις συνελεύσεις Απεργιακές Επιτροπές που θα εκπροσωπούν τη Γενική Συνέλευση και θα λογοδοτούν σε αυτή.
Να δημιουργήσουμε στην ΕΛΜΕ ομάδα συναδέλφων και συναδελφισσών που θα λειτουργήσουν σαν σύνδεσμοι του Δ.Σ. με τα σχολεία και θα συμβάλουν με τη δράση τους στο ξαναζωντάνεμα της συζήτησης γύρω από τα προβλήματα στα σχολεία και της αύξησης της συμμετοχής στις συνελεύσεις, κινητοποιήσεις, απεργίες κ.ά. δράσεις. Το Δ.Σ. δεσμεύεται να κάνει ανοιχτά καλέσματα για τη δημιουργία αυτής της ομάδας, με επιμονή και συνεχή προσπάθεια (και όχι να εγκαταλείψει με μια πιθανή «αποτυχία») και τη σταθερή λειτουργία της με τακτικές συνεδριάσεις.
