9ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΕΔΟΘ
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ
ΤΟΥΣ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΥΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΥΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ
ΝΑ
ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ - ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΠΑΝΤΟΥ!
–Επτά χρόνια έχουν περάσει
από το 1ο μνημόνιο και το σύνολο των εργαζομένων βλέπουν έναν οδοστρωτήρα
να περνά από πάνω τους με ένα μπαράζ απολύσεων, μειώσεων μισθών - συντάξεων,
αύξηση φόρων και με την τρομοκρατία κυβέρνησης και εργοδοτών να μετατρέπει τους
εργασιακούς χώρους σε κάτεργα. Την κατάσταση που επέβαλαν σε συνεργασία με την
Ε.Ε. όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις επεξέτεινε και χειροτέρευσε η κυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Αφού υπέγραψαν το 3ο μνημόνιο, μετατρέποντας το «ΟΧΙ»
σε «ΝΑΙ», τώρα με την 2η αξιολόγηση έρχεται το πρώτο πακέτο βάρβαρων
μέτρων και επί της ουσίας ένα ακόμη μνημόνιο, το 4ο κατά σειρά! Τα νέα βάρβαρα
μέτρα περιλαμβάνουν:
·
Μείωση του
αφορολόγητου από 1.1.2020 κατά 3.000
ευρώ που θα εξαθλιώσει ακόμη περισσότερο τα πιο αδύνατα κοινωνικά στρώματα.
Παράλληλα, προβλέπεται η κατάργηση της έκπτωσης φόρου για ιατρικές δαπάνες, κάτι
που θα αυξήσει το φορολογικό βάρος κατά 121εκ. ευρώ
·
Μείωση των
κύριων συντάξεων από 1/1/2019, έως
και 18% .Θα θιγούν 900.000 συνταξιούχοι που παίρνουν κύρια σύνταξη πάνω από τα
700 ευρώ, οι οποίοι θα χάσουν από 1-2 συντάξεις το χρόνο. Σήμερα στα όρια της
φτώχειας βρίσκονται 1,5εκ. συνταξιούχοι και οι νέες περικοπές θα οδηγήσουν σε
συνολική απώλεια εισοδήματος στα μνημονιακά χρόνια έως και 70%.
·
Πέρα από τα 5
δις ευρώ μέτρα που δέχτηκαν για το 2018 -19 προβλέπονται μέτρα 447εκ. ευρώ επιπλέον για το 2018 με περικοπές
επιδομάτων ανεργίας, τέκνων, φτώχειας και φυσικών καταστροφών, στήριξης οικογενειών,
επιπλέον μείωση του επιδόματος θέρμανσης κατά 58εκ. ευρώ.
·
Νέα αξιολόγηση
και κινητικότητα (στο δημόσιο) και
επιβάλλεται «ταβάνι» στον αριθμό των συμβασιούχων. Με το μέτρο αυτό πολλοί
εργαζόμενοι αυτής της απαράδεκτης κατηγορίας/ομηρίας θα απολυθούν αντί να μονιμοποιηθούν
·
Ξεπουλιέται το
30% ως 40% των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ καθώς επίσης και το 17% του μετοχικού κεφαλαίου της
επιχείρησης μέσω του ΤΑΙΠΕΔ. Είναι σίγουρο ότι μετά την ΔΕΗ , σειρά παίρνουν τα
Ελληνικά Πετρέλαια, η ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ και ότι άλλο απομένει από την δημόσια περιουσία.
·
Άνοιγμα των
καταστημάτων τις Κυριακές, τουλάχιστον
30 το χρόνο. Με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση γράφει στα παλαιότερα των
υποδημάτων της απόφαση του Σ.τ.Ε, βάσει της οποίας έχει κριθεί αντισυνταγματικό
το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων πάνω από 8 Κυριακές το χρόνο.
·
Στα εργασιακά
οι αλλαγές των προηγούμενων μνημονίων παρατείνονται με νόμο μέχρι τη λήξη του 3ου μνημονίου τον Αύγουστο του
2018 και η απαγόρευση της επεκτασιμότητας των κλαδικών συμβάσεων (με δέσμευση
της κυβέρνησης!). Απελευθερώνονται οι ομαδικές απολύσεις με: την κατάργηση της διοικητικής
παρέμβασης και τη δημιουργία του Ανώτατου Συμβούλιου
Εργασίας (όργανο των εργοδοτών) που θα τις καθορίζει σύμφωνα με τα συμφέροντά
τους. Θα διατηρηθεί στο ακέραιο, τουλάχιστον μέχρι το τέλος του
καλοκαιριού του 2018 η κατάργηση της ΕΓΣΣΕ και οι εξευτελιστικοί
κατώτεροι μισθοί των 586 ευρώ και 511 ευρώ μεικτά για τους άνω και κάτω των 25
ετών αντίστοιχα, το πάγωμα των «τριετιών» κ.λπ. Δρομολόγηση νέων εμποδίων στην
άσκηση του απεργιακού δικαιώματος και περιορισμός της συνδικαλιστικής δράσης,
είναι ορισμένα από τα πρόσθετα αντεργατικά μέτρα τα οποία περιλαμβάνονται στη
συμφωνία κυβέρνησης – δανειστών/τοκογλύφων, τα οποία σίγουρα θα έρθουν πολύ
σύντομα.
Είναι
δεδομένο ότι οι απάτες και οι ανοησίες για «τα αντίμετρα που θα εξουδετερώσουν
τα μέτρα» είναι τα φύκια που θέλει να πουλήσει ο ΣΥΡΙΖΑ για μεταξωτές κορδέλες.
Η αθλιότητα να πανηγυρίζουν ακόμα και όταν κάνουν τα αντίθετα από αυτά που
έλεγαν χθες και κυρίως όταν εφαρμόζουν τις καταστροφικές πολιτικές τους, έχει
ξεπεράσει κάθε όριο αναισθησίας! Η μεγαλύτερη αθλιότητα είναι η θριαμβολογία
γύρω από το πλεόνασμα του 3,9% του ΑΕΠ που είναι αποτέλεσμα της φτωχοποίησης
των εργαζομένων και των συνταξιούχων αποτέλεσμα της εφαρμογής των μνημονίων.
Φτάνει πια! Οι εργαζόμενοι σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα
δεν αντέχουμε άλλο
Ήδη με το
3ο μνημόνιο Παιδεία και Υγεία και όλοι οι τομείς πρόνοιας του δημοσίου
οδηγούνται στη διάλυση και στην πλήρη ιδιωτικοποίηση.
ΥΓΕΙΑ: Το 3ο μνημόνιο καθηλώνει
τις ετήσιες δαπάνες υγείας για τα έτη 2016 έως 2018 στα 1,4 δις ευρώ. Τα
νοσοκομεία και οι παροχές υγείας οδηγούνται έτσι στα όρια της κατάρρευσής τους.
Με την ιδιωτικοποίηση της υγείας μετά από αλλεπάλληλες «μεταρρυθμίσεις»
(απογευματινά ιατρεία με πληρωμή, κλειστοί προϋπολογισμοί και
ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των νοσοκομείων, αύξηση συμμετοχής στα φάρμακα,
συνταγογράφηση με βάση τη δραστική ουσία κ.ά.) η υγεία από κοινωνικό αγαθό
μετατρέπεται σε πανάκριβο εμπόρευμα.
ΠΑΙΔΕΙΑ: Στο 3ο και 4ο
μνημόνιο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει υπογράψει τη συνέχιση του «νέου σχολείου»
της Διαμαντοπούπλου, δηλαδή την πλήρη ιδιωτικοποίηση της Δημόσιας Δωρεάν Εκπαίδευσης.
Στο τριετές σχέδιο της κυβέρνησης περιλαμβάνονται ήδη σε αυτή την κατεύθυνση: α) η μαθητεία, δηλαδή η τσάμπα δουλειά των νέων σε
δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, β) η
επαναφορά της αξιολόγησης με τρεις μορφές (αυτοαξιολόγηση σχολικής
μονάδας, αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, εξωτερική αξιολόγηση των σχολικών
μονάδων από την Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας
Εκπαίδευσης), γ) η αύξηση του
ωραρίου των εκπαιδευτικών και του αριθμού των μαθητών στο τμήμα, δ) ο νέος νόμος για το Λύκειο και
την εισαγωγή στα ΑΕΙ με το «Εθνικό Απολυτήριο». Ένα νέο εξεταστικό κάτεργο
σχεδιασμένο για να αποκλείσει την συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών, για να
οδηγήσει σε συγχωνεύσεις- καταργήσεις σχολείων και σε απώλειες οργανικών θέσεων,
κινητικότητα και απολύσεις εκπαιδευτικών.
Όλα αυτά
εντάσσονται στις κατευθύνσεις των εκθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του ΟΟΣΑ,
των προτάσεων του «εθνικού διαλόγου» παρωδία και των προτάσεων της Ν.Δ. για αυτονομία της σχολικής μονάδας: οικονομική (βλέπε: εκπαιδευτικό
κουπόνι), διοικητική και ως προς το
αναλυτικό της πρόγραμμα (βλέπε: διαφοροποίηση των σχολικών μονάδων και
κατηγοριοποίησή τους). Η «αξιολόγηση» των σχολικών μονάδων με βάση τις
επιδόσεις τους θα οδηγήσει και στη διαφοροποιημένη χρηματοδότησή τους και άρα
στο κλείσιμο πολλών σχολικών μονάδων. Η Δημόσια Δωρεάν Εκπαίδευση θα δεχτεί έτσι
το τελειωτικό χτύπημα καθώς η εκπαίδευση από κοινωνικό αγαθό θα μετατραπεί σε
εμπόρευμα που μόνο λίγοι και εκλεκτοί θα αγοράζουν!
ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ: Σε
όλο τον δημόσιο τομέα έχουν εξαπλωθεί οι ελαστικές σχέσεις εργασίας. Το
φαινόμενο έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις καθώς δεν γίνονται προσλήψεις μόνιμου
προσωπικού. Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στην Υγεία, στην Εκπαίδευση, στην Κ.
Διοίκηση μια σειρά τομέων έχουν ιδιωτικοποιηθεί και παραδοθεί στους εργολάβους που
απασχολούν εργαζόμενους με σχεδόν δουλικές σχέσεις. Οι αναπληρωτές στην
εκπαίδευση και οι συμβασιούχοι στους Δήμους αποτελούν τους εργαζόμενους
δεύτερης κατηγορίας. Ενώ δια μέσου των διαφόρων προγραμμάτων ανακύκλωσης της ανεργίας
(κοινωφελούς εργασίας κ.α.) εργάζονται στο δημόσιο φθηνοί και χωρίς δικαιώματα
εργαζόμενοι.
Οι αγωνιστικές
κινητοποιήσεις των αναπληρωτών στην εκπαίδευση τα δύο τελευταία χρόνια δεν απέτρεψαν
την απόλυση πάνω από 7.000
εκπαιδευτικών.
Οι συμβασιούχοι στους Δήμους με τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις τους επέβαλλαν
στη μνημονιακή συγκυβέρνηση να επεκτείνει τις 8μηνες συμβάσεις για όλο το 2016
και πρόσφατα για όλο το 2017. Όμως έφτασε ο Μάης του 2017 για να αποφασίσει το Ελεγκτικό
Συνέδριο πως είναι αντισυνταγματικές και άκυρες οι παρατάσεις, εξυπηρετώντας
τις απαιτήσεις των Μνημονιακών που δεν θέλουν να ακούν για εργαζόμενους με
σταθερές σχέσεις εργασίας.
Η κυβέρνηση την μία κάνει τον
καλό απέναντι στους εργαζόμενους -χωρίς να λύνει οριστικά και μόνιμα το
πρόβλημα όπως υποσχέθηκε με σχέδιο Νόμου (είναι σαν το σκίσιμο των μνημονίων!)-
και από την άλλη συμφωνεί με τις απόψεις των «Μένουμε Ευρώπη» (Δημάρχων, μνημονιακών
κόμματων, ΕΕ και ΔΝΤ), δηλαδή με τις απαιτήσεις για απόλυση των συμβασιούχων
και αποτροπή κάθε προοπτικής μονιμοποίησης εργαζομένων. Αυτά συμφώνησαν και
υπέγραψαν στο 3ο και τώρα στο 4ο Μνημόνιο, προκειμένου να παραμείνουμε στο
Ευρώ!
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ
ΑΣΦΑΛΙΣΗ: Η
Κοινωνική Ασφάλιση καταντά ανύπαρκτη για παλιούς και νέους εργαζόμενους με το
νόμο Κατρούγκαλου. Πρόκειται για επιβολή δουλειάς μέχρι θανάτου και για
συντάξεις πείνας. Όλα τα ασφαλιστικά ταμεία, για όλους σχεδόν τους
ασφαλισμένους, ενοποιούνται σε ένα ταμείο, τον Εθνικό Φορέα Κοινωνικής
Ασφάλισης (ΕΦΚΑ). Ο ΕΦΚΑ θα χορηγεί κύρια σύνταξη, εφάπαξ και παροχές υγείας
(σε χρήμα ή είδος). Η ασφάλιση στο Ταμείο αυτό θα είναι ΑΥΣΤΗΡΑ
ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΗ: οι
παροχές συνδέονται αυστηρά με τις εισφορές, πράγμα που καταργεί άμεσα κάθε
χαρακτήρα κοινωνικής αλληλεγγύης από το ασφαλιστικό σύστημα, μετατρέποντάς το
σε ένα είδος τράπεζας.
Η
απάτη και το έγκλημα της «Εθνικής Σύνταξης». Από 1/1/2016 η κύρια σύνταξη θα υπολογίζεται ως άθροισμα της
εθνικής σύνταξης και της ανταποδοτικής σύνταξης: α) Η εθνική σύνταξη γίνεται μια «προνοιακή παροχή» και ορίζεται
στα 384 ευρώ με προϋποθέσεις (όριο ηλικίας πλήρους σύνταξης και
ταυτόχρονα 40
έτη νόμιμης παραμονής στη χώρα). β) Το ανταποδοτικό μέρος της σύνταξης θα υπολογίζεται βάση των
αποδοχών επί των οποίων καταβλήθηκαν εισφορές καθώς και του ποσοστού αναπλήρωσης.
Δεν θα έχει κανένα κατώτατο όριο και
θα αντιστοιχεί μόνο στις ατομικές ασφαλιστικές εισφορές. Τα νέα ποσοστά αναπλήρωσης κατρακυλάνε κάτω από το 50% του συντάξιμου
μισθού. Επίσης τα ποσοστά αυτά θα υπολογίζονται σε μικρότερο συντάξιμο μισθό,
αφού αυτός πλέον θα προκύπτει από τον μέσο όρο των μισθών όλου του εργασίμου
βίου και όχι της τελευταίας 5ετίας που ίσχυε μέχρι σήμερα.
Στις επικουρικές
συντάξεις (παραμένουν σε ξεχωριστό ταμείο) θα εφαρμοστεί η «ρήτρα μηδενικού ελλείμματος» που
σημαίνει ότι οι επικουρικές συντάξεις σύντομα κινδυνεύουν να καταργηθούν πλήρως.
Μειώνεται εκ νέου το εφάπαξ, ενώ επιβάλλεται αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών.
ΔΟΜΗ
ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ: Με την εφαρμογή της αξιολόγησης εργαζομένων
και δομών στο δημόσιο θα ξαναέρθουν καταργήσεις - συγχωνεύσεις υπηρεσιών,
ανατροπή των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων (μειώσεις μισθών, κινητικότητα,
απολύσεις). Θα επιβληθεί η λειτουργία του δημοσίου και κυρίως των τομέων
κοινωνικών υπηρεσιών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Η πλήρης ιδιωτικοποίηση
των παραπάνω τομέων αποτελεί στόχο των
ακραία νεοφιλελεύθερων πολιτικών = μνημόνια. Ο «επιτελικός ρόλος» του
κράτους και όλο και περισσότερο των Ανεξάρτητων Αρχών σημαίνει ότι κανένα
δικαίωμα ή κοινωνικό αγαθό δεν θα παρέχεται από αυτό. Το κράτος θα ελέγχει αν
εφαρμόζονται αυτές οι πολιτικές με αυτό το κριτήριο θα αξιολογήσει υπαλλήλους
και δομές.
Ανασυγκρότηση
του συνδικαλιστικού και εργατικού κινήματος
Με την
εφαρμογή του 3ου και 4ου μνημονίου πρόκειται να μεγαλώσει το ποσοστό των
φτωχοποιημένων εργαζομένων και ανέργων. Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα είναι και
αυτοί θύματα. Οι δυνάμεις και οι αγωνιστές του εργατικού κινήματος, οι
εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και η νεολαία, πρέπει να παρέμβουμε
αγωνιστικά. Να αντιπαλέψουμε τη μοιρολατρία και την απόγνωση, όπου σκόπιμα θέλουν
να βυθίσουν την κοινωνία όλοι οι υπηρέτες και προπαγανδιστές των Μνημονίων. Ένα
σχέδιο ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού και εργατικού κινήματος πρέπει να
μπει άμεσα σε εφαρμογή.
Οι παλιοί μνημονιακοί
και οι παρατάξεις τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία
της ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ, δεν πρέπει να «ανακάμψουν» εκμεταλλευόμενοι τη μετάλλαξη
του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε όχι μόνο έβαλαν πλάτη όλα τα προηγούμενα χρόνια να περάσουν
τα μνημόνια, αλλά και τώρα η επιδίωξή τους είναι να φορτώσουν την μνημονική - νεοφιλελεύθερη
πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στους εργαζόμενους και να αποδείξουν ότι τα μνημόνια είναι
μονόδρομος, απλώς αυτοί ξέρουν να τα εφαρμόζουν καλύτερα! Συμμετέχουν σε κάθε
είδους διάλογο και καλλιεργούν τις χειρότερες αυταπάτες. Καλλιεργούν πνεύμα ηττοπάθειας
και αδυναμίας μας να αποκρούσουμε την επίθεση, συνεχίζουν να απαξιώνουν τις
απεργίες και τις κινητοποιήσεις περιορίζοντάς τες σε απλές διαμαρτυρίες. Τις
απεργίες απλώς τις κηρύσσουν, χωρίς ποτέ να τις οργανώνουν. Την πορεία
εκφυλισμού της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, με προεξάρχουσα την ηγεσία της
ΓΣΕΕ με το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, ακολουθεί και η ΑΔΕΔΥ - ΕΔΟΘ. Με την στάση τους
στο ασφαλιστικό, όπου μετά την πετυχημένη απεργία στις 4 Φλεβάρη 2016 «εξαφανίστηκαν»,
κηρύσσοντας μια 48ωρη απεργία - φάντασμα στα τέλη Απρίλη 2016.
Οι δυνάμεις του
ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό κίνημα πέρασαν πολύ γρήγορα στον ρόλο του
ανοιχτού κυβερνητικού συνδικαλισμού (βλέπε ΟΛΜΕ), στην καλύτερη περίπτωση
επιχειρούν να «αντιπαρατεθούν» σε σημεία της βάρβαρης πολιτικής του 3ου
και 4ου μνημονίου καλλιεργώντας αυταπάτες για διαφορετική διαχείριση
των μνημονίων.
Όλο και περισσότερο οι
δυνάμεις της ρεφορμιστικής αριστεράς με την πολιτική τους δημιουργούν μεγαλύτερη
κρίση στο συνδικαλιστικό κίνημα και δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες
ανασυγκρότησής του. Το ΠΑΜΕ ακολουθώντας τη διασπαστική πολιτική του,
καλλιεργεί τη χειρότερη ηττοπάθεια μπροστά σε κάθε αγώνα, λέγοντας ότι αν δεν
υπάρξει συνολική ανατροπή του καπιταλισμού, όλοι οι αγώνες ενάντια στα μνημόνια
είναι στην καλύτερη περίπτωση μάταιοι. Η πολιτική του αγνοεί επιδεικτικά όλες
τις προσπάθειες για αγώνες ενάντια στα μνημόνια, έτσι όπως τα αντιλαμβάνονται
οι εργαζόμενοι και πάνω από όλα απορρίπτει την ανάγκη για την πολιτικοποίηση
και οργάνωση αυτών των αγώνων. Από την άλλη δεν σταματά να επιτίθεται σε όποιο
σωματείο ή αγωνιστή βρίσκεται στα αριστερά του και δίνει αγώνες. Οι δυνάμεις
της ΛΑΕ δεν εγκαταλείπουν το αποτυχημένο σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ και μας
σερβίρουν σαν ξαναζεσταμένο φαγητό το προηγούμενο σχέδιό τους. Μόνο που τώρα η
ενότητα της αριστεράς είναι ακόμα πιο θολή, αφού βασίζεται μόνο πάνω στο
κέρδισμα κάποιων εδρών σε ΔΣ και όχι σε ένα κοινό πρόγραμμα για την αντιμετώπιση
της κρίσης.
Η
πολιτική των Παρεμβάσεων, που είχε στον πυρήνα της την πίεση μέσα στα
όργανα στις δυνάμεις της ρεφορμιστικής αριστεράς για να ανασυγκροτήσουν το
συνδικαλιστικό κίνημα, γίνεται όλο και πιο αδιέξοδη, αν δεν έχει αποτύχει και
πλήρως. Χρόνια τώρα δεν αναλαμβάνουν το καθήκον να αυτοοργανώσουν τους αγώνες
με Επιτροπές Αγώνα και Απεργιακές Επιτροπές, όπου οι ίδιοι οι εργαζόμενοι θα πάρουν την
υπόθεση των προβλημάτων στα χέρια τους. Τις Επιτροπές Αγώνα τις
αντιμετωπίζουν απλά σαν συμπληρωματικά όργανα κάτω από τον έλεγχο των Δ.Σ. Αυτή
η πολιτική τους σχεδόν τους αφαίρεσε τη δυνατότητα, παρ’ όλη την εκλογική τους
δύναμη, να κινητοποιούν τη βάση των εργαζομένων.
Η Αντεπίθεση
των Εργαζομένων στο Δημόσιο πιστεύει ότι πρέπει να υιοθετήσουμε
αιτήματα και πολιτικές που θα καθιστούν δυνατή την επιβίωση μας. Αυτά δεν είναι
άλλα από: 1) την κατάργηση των μνημονίων, τη
διαγραφή του χρέους, του οποίου η συνέχιση της πληρωμής σημαίνει καταστροφή
της παιδείας, της υγείας, των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων, την
καταστροφή των νέων γενιών. 2) την έξοδο από το ευρώ - εθνικό νόμισμα τώρα, την έξοδο από την
Ε.Ε., καθώς το ευρώ σημαίνει μνημόνια και η Ε.Ε. αποτελεί μια οικονομική
και πολιτική δικτατορία πάνω στους εργαζόμενους στην Ευρώπη. 3) την
εθνικοποίηση όλων των τομέων κλειδιών της οικονομίας και τη λειτουργία τους
κάτω από εργατικό έλεγχο, που είναι και ο μόνος τρόπος για την επανεκκίνηση
της οικονομίας από τη βαθιά κρίση που την βυθίζουν οι ιδιώτες επιχειρηματίες.
Ο μόνος
τρόπος για να ανασυγκροτήσουμε το συνδικαλιστικό μας κίνημα είναι η
ενεργοποίηση και η ανάληψη των αγώνων από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Με
μαζικές Γενικές Συνελεύσεις, με Επιτροπές
Αγώνα να προχωρήσουμε σε έναν Αγώνα Διαρκείας με διαδηλώσεις, απεργίες και
Απεργία Διαρκείας. Με εκλογή Απεργιακών Επιτροπών και Κεντρικής Απεργιακής
Επιτροπής που θα μας εκπροσωπούν.
Να
δουλέψουμε στην κατεύθυνση ενός Πανδημοσιουπαλληλικού Μετώπου και στα πλαίσια
της ΕΔΟΘ, για τη σωτηρία της Δημόσιας Παιδείας, Υγείας, των κοινωνικών
υπηρεσιών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Να καλέσουμε τους εργαζόμενους
σε κοινό αγώνα ενάντια σε παλιά και νέα μνημόνια και Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας για την πτώση της άθλιας
συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Παλεύουμε για:
Ø
Μαζικούς διορισμούς, για να καλυφθούν τα κενά σε Υγεία, Παιδεία, Τοπική
αυτοδιοίκηση, Δημ. Υπηρεσίες.
Ø
Μονιμοποίηση όλων των
συμβασιούχων τώρα. Μείωση
ωραρίου. Κατάργηση
κάθε μορφής ελαστικής εργασίας
Ø
Επαναφορά
μισθών-συντάξεων στα επίπεδα του 2009. Ακώλυτη Μισθολογική Εξέλιξη.
Ø
Επαναφορά
του 13ου-14ου μισθού
Ø
Κατάργηση
όλων των Νόμων για την αξιολόγηση, τις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις.
Ø
Καμία
«αξιολόγηση». Καμία σύνδεση αξιολόγησης με μισθό και απολύσεις.
Ø
Κατάργηση όλων των νόμων και
υπουργικών αποφάσεων που καταργούν δομές και εργασιακά δικαιώματα, επιβάλλουν
υποχρεωτικές μετακινήσεις - κινητικότητα.
Ø
Κατάργηση του αντιδημοκρατικού
Πειθαρχικού Δικαίου. Κάτω το κράτος Έκτακτης Ανάγκης.
Ø
Όχι
στον νέο αντισυνδικαλιστικό νόμο, που καταργεί
το δικαίωμα στην απεργία και στην ελεύθερη συνδικαλιστική δράση.
Ø Δημόσια
Κοινωνική Ασφάλιση και Δωρεάν Ιατροφαρμακευτική Περίθαλψη για όλους. Πλήρη σύνταξη,
ίση με τον τελευταίο μισθό στα 30 χρόνια υπηρεσίας, ή στα 55 για τις γυναίκες
και στα 60 για τους άνδρες. Κατάργηση όλων
των αντιασφαλιστικών νόμων.
Ø Όχι στην
διάλυση της επικουρικής ασφάλισης και στην μείωση του εφάπαξ. Επιστροφή
των κλεμμένων στα ασφαλιστικά Ταμεία. Ο έλεγχος των ταμείων άμεσα στα χέρια των
εργαζόμενων.
Ø
Αύξηση δαπανών για την υγεία και
για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ άμεσα!
Ø
Ενιαίο
Δημόσιο Δωρεάν 12χρονο Σχολείο – 2χρονη Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή.
Ø
Όχι στη διάλυση – ιδιωτικοποίηση των δημόσιων
κοινωνικών υπηρεσιών και αγαθών. Δημόσια, δωρεάν και ποιοτική
περίθαλψη, υγεία και πρόνοια για όλους.
Ø
Όχι
στην εκποίηση και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
των ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ στο ΔΗΜΟΣΙΟ
