ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Α΄ ΕΛΜΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
–
Ανακοίνωση για τα Εκλογικά Αποτελέσματα
Απάντηση στην Πρόταση της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ για τη Συγκρότηση Προεδρείου
–
Σαν ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ των ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ευχαριστούμε τους συναδέλφους-ισσες που στήριξαν με την ψήφο τους το
ψηφοδέλτιό μας. Δεσμευόμαστε ότι θα καταβάλουμε κάθε προσπάθεια για την
ανασυγκρότηση της Α΄ ΕΛΜΕ και του συνδικαλιστικού κινήματος των
εκπαιδευτικών, σαν απαραίτητη προϋπόθεση για την απόκρουση των μνημονίων
στην εκπαίδευση.
Οι άξονες
που θέσαμε στην κρίση των συναδέλφων και αυτούς θα ακολουθήσουμε στη
δράση μας στην Α΄ ΕΛΜΕ και το συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών
είναι οι παρακάτω:
1) Ενάντια
στη διάλυση και την πλήρη ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης που επιφέρουν
τα μνημόνια προτάσσουμε ως αιτήματα αιχμής τη σωτηρία της Δημόσιας
Δωρεάν Ενιαίας Εκπαίδευσης και των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών
των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, καθώς και τα εργασιακά
δικαιώματα των εκπαιδευτικών.
2) Επίσης
για μας η κατάργηση των μνημονίων, η διαγραφή του χρέους, η έξοδος από
Ε.Ε. και ευρώ αποτελούν αιτήματα αιχμής, γιατί χωρίς αυτά, τα μέτρα για
την εκπαίδευση θα επανέρχονται όλο και σκληρότερα.
3)
Καταλυτικός παράγοντας για την ανασυγκρότηση της ΕΛΜΕ και του
συνδικαλιστικού κινήματος είναι η ενεργοποίηση των συναδέλφων-
συναδελφισσών (από τη συμμετοχή τους στις συνελεύσεις έως και το να
πάρουν την υπόθεση των αγώνων στα χέρια τους μέσα από Επιτροπές Αγώνα και Απεργιακές Επιτροπές).
Οι άξονες
αυτοί αποτελούν και τη βάση συγκεκριμένου Προγράμματος Δράσης για την Α’
ΕΛΜΕ, καθώς και τη βάση για κάθε είδους συμφωνία για συγκρότηση
προεδρείου ή όποια άλλη συμφωνία με άλλες παρατάξεις για δράση.
Σε σχέση
με την εκτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων σαν ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει σοβαρή ανασυγκρότηση των
παρατάξεων του παλιού κυβερνητικού μνημονιακού συνδικαλισμού (ΔΑΚΕ,
ΠΕΚ). Αυτό αποδεικνύει ότι οι συνάδελφοι αντιλαμβάνονται την επίθεση στη
Δημόσια Εκπαίδευση και τα δικαιώματά τους και συνεχίζουν να απορρίπτουν
τα μνημόνια. Επίσης, αυτό αποδεικνύει ότι ΔΑΚΕ και ΠΕΚ, παρά την
τεράστια ευκαιρία που τους πρόσφερε ο ΣΥΡΙΖΑ με τη μνημονιακή του
μετάλλαξη, δεν κατάφεραν να την εκμεταλλευτούν και να πείσουν τους
συναδέλφους ότι αυτοί εφαρμόζουν καλύτερα τα μνημόνια καθώς είναι οι
καθαρόαιμοι εκφραστές των ακραίων νεοφιλελεύθερων μνημονιακών πολιτικών.
Στην ίδια κατεύθυνση είναι και η πτώση του νέου κυβερνητικού
μνημονιακού συνδικαλισμού των ΣΥΝΕΚ.
Αυτά
τα εκλογικά αποτελέσματα πρέπει να μετατραπούν σε αγώνες ενάντια στα
μνημόνια και εδώ χρειάζεται ένα συγκεκριμένο Πρόγραμμα Δράσης της ΕΛΜΕ,
που να ανοίγει αυτή την προοπτική. Στην προσπάθεια αυτή δεν
πρέπει να αγνοούνται οι επιπτώσεις της μνημονιακής μετάλλαξης του
ΣΥΡΙΖΑ, η παθητικοποίηση και η απογοήτευση που αυτή επέφερε. Δεν πρέπει
να υποτιμάται επίσης η βαθιά κρίση του συνδικαλιστικού κινήματος, που
βασική αιτία της είναι η πολιτική των παλιών και νέων μνημονιακών
παρατάξεων. Είναι υπεύθυνες για την αναποτελεσματικότητα των αγώνων,
λειτούργησαν χρόνια σαν ιμάντας μεταβίβασης των αντεργατικών πολιτικών
των κομμάτων τους μέσα στα σωματεία, περιόρισαν τους αγώνες και στάθηκαν
ενάντιοι στους αγώνες που ξέφευγαν από τα όρια, ενώ υποκατέστησαν τον
συνδικαλισμό με το ρουσφέτι και τις «εξυπηρετήσεις». Τα παραπάνω
προβλήματα απαιτούν από τη μεριά των αριστερών ριζοσπαστικών δυνάμεων
πολύ περισσότερα πράγματα από τη συγκρότηση ενός θολού «αριστερού»
προεδρείου στην Α’ ΕΛΜΕ.
Αν
σαν ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ αντί για ένα συγκεκριμένο Πρόγραμμα
Δράσης, προτείναμε τη συγκρότηση προεδρείου του Δ.Σ. από τις
«αγωνιστικές και αριστερές» παρατάξεις συμπεριλαμβάνοντας μέσα σε αυτές
και το ΠΑΜΕ, όπως κάνει η Αγωνιστική Παρέμβαση, θα ήμασταν ανακόλουθοι
με αυτά που είπαμε στους συναδέλφους και κυρίως μακριά από τις ανάγκες
ανασυγκρότησης της Α’ ΕΛΜΕ και του συνδικαλιστικού κινήματος.
Πιο συγκεκριμένα η πρόταση της Αγωνιστικής Παρέμβασης απευθύνεται και στο ΠΑΜΕ χαρακτηρίζοντάς το «αριστερή και αγωνιστική δύναμη».
Πρέπει όμως η Αγωνιστική Παρέμβαση να δώσει απαντήσεις για το πόσο
«αριστερή και αγωνιστική» είναι η πολιτική του ΠΑΜΕ. Όταν καλλιεργεί την
ηττοπάθεια στους αγώνες λέγοντας ότι «αν δεν πέσει ο καπιταλισμός» όλοι
οι αγώνες των εργαζομένων, όπως οι ίδιοι τους αντιλαμβάνονται και τους
πραγματοποιούν, είναι μάταιοι, (βλέπε: κίνημα πλατειών, αγώνας
διαθέσιμων). Όταν διασπά τους αγώνες με ξεχωριστές πορείες εδώ και
χρόνια και ονομάζει «ταξικές δυνάμεις» μόνο τον εαυτό του και όχι το
σύνολό των εργαζομένων. Όταν βαφτίζει αγώνες τις κομματικές παρελάσεις
και τις θεαματικές ενέργειές του και αδιαφορεί να κινητοποιήσει τους
ίδιους τους εργαζόμενους πέρα από τα μέλη του. Όταν βάζει πάνω απ’ όλα
τις επερωτήσεις στη βουλή, ενώ περιορίζει σε ρόλο κομπάρσου τους
πραγματικούς αγώνες, αν δεν είναι εχθρικό απέναντί τους. Όταν στοχεύει
στην εκλογική του συντήρηση και ενίσχυση, στην αλλαγή «των συσχετισμών
στη βουλή» υπέρ του ΚΚΕ, που σαν νέος μεσσίας θα μας «σώσει» κι αυτό,
όπως και η «αριστερή» κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, και όχι στο να οργανώσει
αποτελεσματικούς αγώνες ασκώντας πραγματική πίεση στον αντίπαλο. Όταν
κάθε μορφή Επιτροπής Αγώνα και κάθε ενεργοποίηση των συναδέλφων στη βάση
των προβλημάτων τους, προκαλεί την εχθρική αντίδραση του ΠΑΜΕ (βλέπε:
στάση στην απεργία διαρκείας στις Γενικές Συνελεύσεις του 2013 και τον
χαρακτηρισμό της Επιτροπής Αγώνα των διαθέσιμων σαν «παραμάγαζο»). Όταν
ενώ χωρίς πρόβλημα συγκροτεί προεδρεία με τη ΔΑΚΕ επιτίθεται με μανία σε
όποια πολιτική δύναμη ή αγωνιστή είναι στα αριστερά του (βλέπε:
κατηγορίες για πρόεδρο Ε’ ΕΛΜΕ).
Προς τους
συναγωνιστές της Αγωνιστικής Παρέμβασης σαν ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
έχουμε να πούμε ότι το να χαρακτηρίζουν «αριστερά» όλα τα παραπάνω
είναι σοβαρότατο πολιτικό λάθος. Επίσης θα ήταν πιο σωστό να μην
απευθύνουν τέτοιες προσκλήσεις για «αριστερές ενότητες» στον αέρα και
χωρίς καμιά συγκεκριμένη συμφωνία πάνω σε ένα Πρόγραμμα Δράσης, όταν
πρόσφατα ζήσαμε την «ενότητα της αριστεράς» του ΣΥΡΙΖΑ, που και η
Αγωνιστική Παρέμβαση προωθούσε με κοινά ψηφοδέλτια και τα αποτελέσματα
είναι προφανή σε όλους τους συναδέλφους με τη μνημονιακή μετάλλαξη του
ΣΥΡΙΖΑ και των ΣΥΝΕΚ.
Σαν
ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ προτείνουμε τη συγκρότηση προεδρείου με
βάση την πολιτική μας, που πραγματοποιεί στην πράξη την ενότητα
ριζοσπαστικών, αγωνιστικών, αριστερών δυνάμεων και πάνω σε συγκεκριμένη
συμφωνία για δράση, με την υλοποίηση στο μέτρο του δυνατού ενός
Προγράμματος Δράσης στο σωματείο με βάση τους παραπάνω άξονες.
–
Θεσσαλονίκη, 7/1/2018
