ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΤΗΣ Α’ ΕΛΜΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Σχετικά με τη συνεδρίαση του Δ.Σ. της Α’ ΕΛΜΕ την Πέμπτη 24/5/2018
–
Μετά από κάλεσμα της Α’ ΕΛΜΕ σε Γενική Συνέλευση την Πέμπτη 24/5/18 η οποία δεν πραγματοποιήθηκε λόγω μη προσέλευσης των συναδέλφων, ακολούθησε συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου με παρουσία επτά μελών από τα εννέα. Το κύριο θέμα που απασχόλησε το Δ.Σ. ήταν η Γενική Απεργία της 30ης Μαΐου 2018. Η Αγωνιστική Παρέμβαση πρότεινε καταγγελία της «Κοινωνικής Συμμαχίας» και της «Πανεθνικής Ημέρας Δράσης» και κάλεσε τους εκπαιδευτικούς το πρωί της 30ης Μαΐου, ενάντια σ’ αυτή τη φιέστα των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ- εργοδοτών, χωρίς όμως να καλεί σε συμμετοχή στη Γενική Απεργία της 30ης Μαΐου. Ανάλογη θέση ως προς την απεργία εξέφρασε και η ΔΑΚΕ για διαφορετικούς όμως λόγους. Διαφώνησε με την απεργία της 30ης Μάη και δεν κάλεσε τους εργαζόμενους να συμμετέχουν για να μη διαταραχτούν οι εξετάσεις των μαθητών στα σχολεία.
Η Αντεπίθεση των Εκπαιδευτικών διαφώνησε με τη στάση της Αγωνιστικής Παρέμβασης και της ΔΑΚΕ που τάχτηκαν ενάντια στην απεργία. Δεν θα περιμέναμε κάτι άλλο από την ΔΑΚΕ. Όμως η Αγωνιστική Παρέμβαση –με την οποία συμφωνήσαμε ως προς την καταγγελία της «Κοινωνικής Συμμαχίας» και της «Πανεθνικής Ημέρας Δράσης»- νομίζουμε ότι έκανε σοβαρό λάθος γιατί με τη στάση της ενάντια στην απεργία, δεν απαντάει ούτε πολιτικά ούτε και πρακτικά στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία (πως θα συμμετέχουν οι εργαζόμενοι στις «αγωνιστικές δράσεις» χωρίς απεργία;). Τη στιγμή μάλιστα που γίνεται προσπάθεια να καταργηθεί το πιο δυνατό όπλο των εργαζομένων, η απεργία και ειδικά η Γενική απεργία, αντί να καλέσει τους συναδέλφους να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και να μετατρέψουν την «Πανεθνική Ημέρα Δράσης» σε πραγματική Εργατική Γενική Απεργία, δημιουργεί σύγχυση η στάση της και σε τελική ανάλυση δίνει αριστερό άλλοθι στους απεργοσπάστες.
Η Αντεπίθεση των Εκπαιδευτικών πρότεινε:
- Καταγγελία της πολιτικής της συνδικαλιστικής ηγεσίας που μετά το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα του 2015, κήρυξε μια τρίωρη στάση εργασίας στην τρίτη αξιολόγηση και σήμερα απαξιώνει ακόμη περισσότερο την απεργία και ειδικά τη Γενική Απεργία, αφού προχωρά σε «συμμαχίες» με εργοδοτικές ενώσεις, προτείνει σχέδια για την «ανόρθωση» της ελληνικής οικονομίας μαζί με τους επιχειρηματίες, καλλιεργεί αυταπάτες για «έξοδο» από τα Μνημόνια (το ίδιο κάνει και η κυβέρνηση) και τέλος προσπαθεί να πείσει τους εργαζόμενους να αποδεχτούν τα συμφέροντα των καπιταλιστών, βαφτίζοντάς τα «εθνικά» συμφέροντα. Δεν είναι η πρώτη φορά που η συνδικαλιστική γραφειοκρατία εφαρμόζει αυτήν την πολιτική, τώρα όμως ξεπέρασε τον εαυτό της. Η συγκρότηση της «Κοινωνικής Συμμαχίας» (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ μαζί με εργοδοτικές οργανώσεις εμπόρων, βιοτεχνών κλπ) και ο ορισμός της 30ηςΜάη ως «Πανεθνική Ημέρα Δράσης» (η οποία τελικά περιλαμβάνει και 24ωρη απεργία) συνιστά ποιοτική τομή και οδηγεί στον κυβερνητικό –εργοδοτικό –κίτρινο συνδικαλισμό. Η αστικοποιημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία έχει περάσει πλήρως στο αντίθετο στρατόπεδο και λειτουργεί σαν το μακρύ χέρι των κυβερνήσεων και των δανειστών, μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα.
- Κάλεσμα στους συναδέλφους:
- να συμμετέχουν στη Γενική Απεργία και να τη μετατρέψουν σε απεργία που θα προβάλει στην πρώτη γραμμή τη σωτηρία των εργαζομένων από τα μνημόνια, τις διαρκείς αξιολογήσεις, ενάντια στις αυταπάτες της κυβέρνησης, για «εξόδους» από αυτά.
- να πάρουν την υπόθεση των δικαιωμάτων και των αγώνων στα χέρια τους και να ανατρέψουν στην πράξη την αστικοποιημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και την καταστροφική πολιτική της
- η Γενική Απεργία είναι το μεγαλύτερο όπλο των εργαζομένων ενάντια στις κυβερνήσεις και τους εργοδότες. Τα συνδικάτα είναι τα όργανα εκείνα μέσα από τα οποία οι εργαζόμενοι οργανώνονται και παλεύουν. Να μην επιτρέψουν στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία να τα απαξιώσει περισσότερο, να τα πάρουν στα χέρια τους μέσα από Γενικές συνελεύσεις και Επιτροπές Αγώνα και να υπερασπίσουν την ίδια τη ζωή τους.
Υπέρ της συμμετοχής στην απεργία τάχθηκαν επίσης το ΠΑΜΕ, οι Αγωνιστικές Κινήσεις και τα ΣΥΝΕΚ (ο αντιπρόσωπος των ΠΕΚ απουσίαζε). Το Δ.Σ. κατέληξε σε πρόταση καταγγελίας της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και καλέσματος σε συμμετοχή στην απεργία της 30ης Μάη.
Η Αντεπίθεση των Εκπαιδευτικών κάλεσε τους συναδέλφους να συμμετέχουν στην απεργία και να τη μετατρέψουν σε Εργατική Γενική Απεργία κόντρα και ενάντια στο περιεχόμενο που θέλει να δώσει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Η πρόταση της Αντεπίθεσης των Εκπαιδευτικών όπως κατατέθηκε στο Δ.Σ. της Α’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης είναι η παρακάτω:
–
ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 30 ΜΑΗ
Όσο συνεχίζεται η λεγόμενη «4η αξιολόγηση» και νέα, σκληρότατα μέτρα που αφορούν τον σκληρό πυρήνα των δικαιωμάτων των εργαζόμενων και της νεολαίας ετοιμάζονται, τόσο μεγαλώνει η προπαγάνδα την άθλιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια στο τέλος Αυγούστου του 2018. Αυτή η ψεύτικη προπαγάνδα έχει ως στόχο να παρουσιάσει μια ειδυλλιακή εικόνα της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης της ελληνικής κοινωνίας. Αποκρύπτουν ότι μετά το τυπικό «τέλος» του 3ου μνημονίου, υπάρχουν τα δυο σκληρότατα μέτρα (το λεγόμενο 4ο μνημόνιο) που έχουν ήδη ψηφιστεί για το 2019 και 2020: η μείωση του αφορολόγητου στα 5.700 ευρώ και η μείωση των συντάξεων. Επιπλέον, τα αιμοσταγή πλεονάσματα και η εποπτεία θα συνεχιστεί μέχρι το 2060. Επιπλέον, η κυβέρνηση προσδέθηκε στα πολεμοκάπηλα σχέδια των ΗΠΑ στην περιοχή δίνοντας γη και ύδωρ (βάσεις, νέοι γύροι εξοπλισμών, συμμετοχή στον άξονα Ισραήλ-Αιγύπτου) που μαζί με την ένταση του ανταγωνισμού με την Τουρκία θα μας εμπλέξει σε πολεμικές συγκρούσεις.
Ακόμα στα πλαίσια των μνημονίων και των μέτρων της 3ης – 4ης αξιολόγησης, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με τις εντολές της Τρόικας, επιχειρεί να ιδιωτικοποιήσει πλήρως τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Τα ακραία νεοφιλελεύθερα – μνημονιακά μέτρα προβλέπουν συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, αύξηση του διδακτικού και εργασιακού ωραρίου των εκπαιδευτικών, με στόχο την μεγαλύτερη μείωση των δαπανών για την εκπαίδευση. Ο μηχανισμός περικοπών στην εκπαίδευση επεκτείνεται με τις ηλεκτρονικές εγγραφές σε ΕΠΑΛ και ΓΕΛ, με το Π.Δ.79 και τις τριμελείς επιτροπές στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση διαμορφώνοντας έτσι το θεσμικό πλαίσιο προσαρμογής του δημόσιου σχολείου στη μνημονιακή πολιτική. Το Ν/Σ για το «Νέο Δίκτυο Δομών Υποστήριξης του Εκπαιδευτικού Έργου», έχει ως πρωταρχικούς στόχους την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, την «αποκέντρωση» του εκπαιδευτικού συστήματος και την «παιδαγωγική αυτονομία» της σχολικής μονάδας. Επίσης το επικείμενο νομοσχέδιο για το «Νέο» Λύκειο – Εξεταστικό κάτεργο είναι σχεδιασμένο για να αποκλείσει ένα μεγάλο ποσοστό μαθητών. Πρόκειται για το τέλος της Δημόσιας Δωρεάν και Ενιαίας Εκπαίδευσης και για την καταστροφή των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών και των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών.
Σε αυτόν ακριβώς τον σχεδιασμό εντάσσονται και οι πανεθνικές μέρες δράσης της αστικοποιημένης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας της ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ
Το νέο σχέδιο προδοσίας της γραφειοκρατίας σε ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ
Η κατάπτυστη στάση της πλειοψηφίας στην ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ (ΔΑΚΕ(ΝΔ), ΔΗΣΥΠ πρ. ΠΑΣΚ(ΠΑΣΟΚ), ΕΑΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) και Δημοσιοϋπαλληλική Ανατροπή(διάσπαση της ΠΑΣΚ)), με τη μη προκήρυξη απεργίας όταν ψηφίστηκαν τα μέτρα της 3ης αξιολόγησης, με το «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα της ΓΣΕΕ καθώς και μια σειρά άλλων γεγονότων, σηματοδοτούν: α) τη μετάλλαξη της ΑΔΕΔΥ σε δεύτερο πυλώνα (μετά τη ΓΣΕΕ) του κυβερνητικού συνδικαλισμού, β) ότι η αστικοποιημένη γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ, έχει περάσει πλήρως στο αντίθετο στρατόπεδο και λειτουργεί ως το μακρύ χέρι κυβερνήσεων και δανειστών, μέσα στο εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα και γ) την πλήρη αποδοχή από πλευράς ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ των μνημονίων. Στόχος παλιών και νέων μνημονιακών (σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ) είναι ο αφοπλισμός των εργαζομένων, έτσι ώστε να περάσουν τα μνημονιακά μέτρα και να εφαρμοστεί το σύνολο της πολιτικής κυβέρνησης – ΕΕ – κεφαλαίου. Αποκορύφωμα αυτής της κατρακύλας
είναι η «Πανεθνική Μέρα Δράσης», η οποία τελικά περιλαμβάνει και 24ωρη απεργία στις 30 Μάη, που θα συνδιοργανωθεί και από τις εργοδοτικές οργανώσεις (έμπορους, βιοτέχνες κλπ), τους «φερόμενους ως καπιταλιστές», όπως ειπώθηκε από εκπρόσωπο της ΔΑΚΕ. Ξεχνούν ότι έχουν εκλεγεί για να εκπροσωπούν τους εργαζόμενους και να υπερασπίζονται τα δικαιώματα τους; και όχι να ψάχνουν «ένα αξιόπιστο σχέδιο για την έξοδο της χώρας από την κρίση και την εμπέδωση συνθηκών ανάπτυξης, με περισσότερη απασχόληση, ευημερία και κοινωνική συνοχή»!
Χαρακτηριστικό της κατεύθυνσης που έχει πάρει η ΓΣΕΕ είναι το απόσπασμα του Δελτίου τύπου που εξέδωσε για να αναγγείλει τη «συνέχιση των κινητοποιήσεων»;;; μέσω της Πανεθνικής Ημέρας Δράσης η οποία: «…, θα γίνει σε συνεργασία με όλες τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών. Μία συμμαχία ενάντια στις καταστροφικές κυβερνητικές πολιτικές, με αιτήματα που οριζόντια αφορούν όλους. Για το σκοπό αυτό θα συγκροτηθεί συντονιστική επιτροπή, με τη συμμετοχή εκπροσώπων και των κοινωνικών και επιστημονικών φορέων της χώρας, …, όλοι μαζί, θέτουμε την πατρίδα μας στην πρώτη γραμμή με σκοπό την “παλινόρθωση” της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας»
Η προδοσία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη, γιατί συντελείται σε μια περίοδο που το ελληνικό κεφαλαίο και τα επιτελεία του προσπαθούν να επιβάλλουν μια βίαιη προσαρμογή της εργατικής τάξης σε ένα νέο καθεστώς εκμετάλλευσης όπου κυριολεκτικά δεν θα υπάρχει εργατικό δικαίωμα και πραγματικός μισθός. Θα επιχειρήσουν να τσακίσουν όλα τα κοινωνικά, πολιτικά, συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες του προλεταριάτου. Έτσι η εργατική τάξη βάλλεται όχι μόνο από το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις του, τα ΜΑΤ και τους δικαστές αλλά και εκ των έσω, από την αστικοποιημένη γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, που επιχειρεί να μετατρέψει τις Ομοσπονδίες και τα συνδικάτα σε πυλώνες σταθερότητας του μνημονιακού καθεστώτος.
Η συγκεκριμένη απόφαση των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ συνιστά ποιοτική τομή και οδηγεί ολοταχώς προς τον κυβερνητικό- εργοδοτικό – κίτρινο συνδικαλισμό, καθώς όχι μόνο παρεμποδίζεται η αντίσταση των εργαζομένων ενάντια σε κυβέρνηση – ΕΕ – κεφάλαιο, αλλά διαγράφεται και κάθε αναφορά στα μνημόνια. Επίσης η συνδικαλιστική γραφειοκρατία σε αγαστή συνεργασία με την ΕΕ, το ΔΝΤ και την κυβέρνηση, επιχειρούν ιδεολογική επίθεση στις παραδόσεις, την ιστορία και τις δομές οργάνωσής της εργατικής τάξης υιοθετώντας τις αντιδραστικές θεωρίες περί «αναποτελεσματικότητας των αγώνων». Επιχειρούν να καταργήσουν το πιο δυνατό όπλο των εργαζομένων τη απεργία και μάλιστα τη γενική απεργία. Οι εργαζόμενοι με την απεργία σταματούν την παραγωγή και ασκούν πραγματική πίεση σε εργοδότες και κράτος. Γι΄ αυτό εργοδότες, κυβερνήσεις και καπιταλιστές έχουν κυριολεκτικά λυσσάξει να την καταργήσουν (βλέπε προαπαιτούμενα για 3η και 4η αξιολόγηση) και να την απαξιώσουν ως μορφή πάλης στα μάτια των εργαζομένων. Ο Παναγόπουλος δεν δίστασε να δηλώσει ότι «έχει φάει τα ψωμιά του αυτός ο τύπος κινητοποιήσεων» και ότι «πρέπει να ψάξουμε να βρούμε κάτι διαφορετικό» ενώ ο επικεφαλής της ΔΑΚΕ, Κιουτσούκης, απαξίωσε τα συνδικάτα και εξύμνησε τους «ανεξάρτητους» φορείς που «οργανώνουν τα επιτυχημένα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία»!
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι έλληνες καπιταλιστές και οι έλληνες εργάτες δηλαδή θύτες και θύματα, έχουμε κοινά συμφέροντα, επομένως πρέπει να προχωρήσουμε σε «κοινές» κινητοποιήσεις (Πανεθνική Ημέρα Δράσης). Προσπαθούν να πείσουν τους εργάτες να αποδεχθούν τα συμφέροντα των καπιταλιστών, βαφτίζοντάς τα «εθνικά» συμφέροντα. Ότι δεν έχουν καταφέρει ΔΝΤ, ΕΕ, κυβερνήσεις τα 8 χρόνια μνημονίων, προσπαθούν να το πετύχουν τα λαμόγια των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.
Καθόλου δεν βοηθούν όμως και οι δυνάμεις της αριστεράς να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση παράλυσης, σήψης και παρακμής του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος.
Το ΠΑΜΕ(ΚΚΕ) εξαντλεί την «ταξικότητά» του σε κομματικές παρελάσεις, σ’ έναν πόλεμο συκοφαντίας και εξόντωσης ενάντια σε ότι δεν ελέγχει, ενώ δεν διστάζει να σπέρνει την ηττοπάθεια στους εργατικούς αγώνες και να παραλύει ολόκληρες δομές του συνδικαλιστικού κινήματος (εργατικά κέντρα κ.α).
Οι δε ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ(ΑΝΤΑΡΣΥΑ) με τον ακολουθητισμό τους προς το ΚΚΕ και την υποτίμηση της αυτοοργάνωσης των εργαζομένων όχι μόνο δεν συμβάλλουν στην αναγκαία ανασύνθεση και ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος αλλά γίνονται κομμάτι του προβλήματος. Ιδιαίτερα προβληματική, διαλυτική και ανεδαφική είναι και η στάση τους να καλούν τα σωματεία και τους εργαζομένους να μην απεργήσουν στις 30 Μάη. Με αυτή τους τη στάση φαίνεται ότι :α) υποτιμούν το γεγονός ότι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία ακόμα κρατά στα χέρια της το όπλο της κήρυξης των απεργιών και δη των γενικών απεργιών, β) υποτιμούν την ίδια την εργατική τάξη για τις δυνατότητες που έχει όταν το αποφασίσει να αποτελέσει το αντίπαλο δέος στην ξεπουλημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, γ) υποτιμούν τη δουλειά που πρέπει να κάνουν οι δυνάμεις που αναφέρονται στα συμφέροντα και τους αγώνες των εργαζομένων προκειμένου να τους βοηθήσουν να αυτοοργανωθούν και να ξεπεράσουν την προδοτική συνδικαλιστική ηγεσία, δ) υποτιμούν το γεγονός ότι η γραφειοκρατία έχει πλέον περάσει στο αντίπαλό στρατόπεδο και αφήνει τους εργαζόμενους χωρίς συνδικάτα (δηλαδή χωρίς τις οργάνωσεις που τους ενώνει απέναντι σε εργοδότες και κράτος). Αντικειμενικά ανοίγει πλέον σοβαρά το ζήτημα να υπάρξει μια απάντηση σε αυτό το πρόβλημα, δηλαδή να πάρουν οι εργαζόμενοι στα χέρια τους τα συνδικάτα και να τα μετατρέψουν σε όργανα υπεράσπισης των δικαιωμάτων τους.
Πρέπει οι συναγωνιστές να εξηγήσουν πώς οι εργαζόμενοι θα συμμετάσχουν στις «πολύμορφες αγωνιστικές δράσεις» που τους καλούν στις 30/5 χωρίς να συμμετέχουν στην απεργία; Μήπως αρκούν οι συνδικαλιστές των παρατάξεων τους για να υποκαταστήσουν τους εργαζόμενους; Για ποια πετυχημένη οργανωμένη «από τα κάτω» απεργία στις 12 Γενάρη μιλούν; Μήπως για την «απεργία» – κομματική παρέλαση που προκήρυξε το ΠΑΜΕ ή μήπως μιλούν για τις δύο 3ώρες στάσεις εργασίας στους εκπαιδευτικούς που τη μία την προκήρυξε η «ξεπουλημένη» πλειοψηφία της ηγεσία της ΟΛΜΕ – ΔΟΕ(ΔΑΚΕ- ΣΥΝΕΚ- ΠΑΣΚ);
Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και η νεολαία για να ξεπεράσουμε την κρίση του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος, για μια σοβαρή ανασύνταξη των δυνάμεών μας, χρειαζόμαστε ένα συγκεκριμένο σχέδιο πάνω στο οποίο να κινητοποιηθούμε άμεσα. Δεν αρκούν οι ακτιβισμοί και οι επαναστατικές φιέστες. Οι γραφειοκράτες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ έχουν ταχθεί στο πλευρό των Μνημονίων, για να διασώσουν τον ρόλο τους ως επόπτες της σφαγής της εργατικής τάξης. Η διέξοδος είναι να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις, να πάρουμε την υπόθεση των δικαιωμάτων μας στα χέρια μας, με ενότητα και αυτοοοργάνωση παντού, με γενικές συνελεύσεις και επιτροπές, με ενωτικούς, μαζικούς, μαχητικούς αγώνες.
Να μετατρέψουμε την 30η Μάη σε Εργατική Γενική Απεργία
Να γίνει η αρχή για την προετοιμασία της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας, για να συντρίψουμε τους δήμιους της εργατικής τάξης και της νεολαίας ,για να τσακίσουμε παλιούς και νέους μνημονιακούς, για να επιβάλλουμε λύσεις προς όφελος της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Δεν έχουν χρεοκοπήσει οι αγώνες των εργαζομένων και οι απεργίες, χρεοκοπημένο είναι το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και όσοι πιστά εξακολουθούν να το υπηρετούν.
–
Παλεύουμε για :
- Κατάργηση παλιών και νέων μνημονίων
- Ενιαίο Δημόσιο Δωρεάν 12χρονο Σχολείο – 2χρονη Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή στα Δημόσια Σχολεία
- Αύξηση δαπανών στο 5% του ΑΕΠ άμεσα!
- Μαζικοί διορισμοί εκπαιδευτικών. Επαναφορά ωραρίου. Κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής εργασίας. Μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών-ωρομισθίων.
- Κατάργηση όλων των νόμων και υπουργικών αποφάσεων που κόβουν μαθήματα, καταργούν τμήματα και εργασιακά δικαιώματα, επιβάλλουν υποχρεωτικές μετακινήσεις.
- Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση και Δωρεάν Ιατροφαρμακευτική Περίθαλψη για όλους. Πλήρη σύνταξη, ίση με τον τελευταίο μισθό στα 30 χρόνια υπηρεσίας, ή στα 55 για τις γυναίκες και στα 60 για τους άνδρες. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων.
- Επαναφορά μισθών-συντάξεων. Ακώλυτη Μισθολογική Εξέλιξη.
- Καμία «αξιολόγηση». Καμία σύνδεση αξιολόγησης με μισθό και απολύσεις.
- Κατάργηση του αντιδημοκρατικού Πειθαρχικού Δικαίου. Κάτω το κράτος Έκτακτης Ανάγκης.
- Καμία σύμπτυξη τμημάτων, συγχώνευση – κατάργηση σχολείου. 20 μαθητές στο τμήμα στο δημοτικό και 15 μαθητές στο νηπιαγωγείο.
- Διαγραφή του χρέους, γιατί η πληρωμή του δεν αφήνει κανέναν πόρο για τις ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας.
- Έξοδο από ευρώ και Ε.Ε, γιατί ευρώ σημαίνει μνημόνια και διάλυση της ελληνικής οικονομίας.
- Εθνικοποίηση κάτω από εργατικό έλεγχο των βασικών τομέων της οικονομίας και των τραπεζών, γιατί είναι ο μόνος τρόπος για παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας.
–
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
ΤΕΤΑΡΤΗ 30 ΜΑΗ, 10:30 ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ ΜΕ ΕΓΝΑΤΙ
