Για την αναστολή της απεργίας της ΠΝΟ
–
Η ΠΝΟ πραγματοποίησε 24ωρη απεργία, την Δευτέρα 3 Σεπτέμβρη,με κύριο αίτημα την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας, με αύξηση 5% στα πληρώματα των πλοίων της ακτοπλοΐας.
Η απεργία είχε καθολική συμμετοχή και τα πλοία της χώρας παρέμειναν δεμένα στα λιμάνια.
Ο ΣΕΕΝ (Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας) κατέθεσε προτάσεις με σκοπό την αποκλιμάκωση της κατάστασης και τον τερματισμό των κινητοποιήσεων. Συγκεκριμένα, πρότεινε την υπογραφή ΣΣΕ μέχρι 31/12/2019 και παροχή μισθολογικών αυξήσεων 1% από 1/9/2018 και επιπλέον 1% από 1/6/2019, αρχικά.
Η ΠΝΟ απάντησε απόφαση συνέχισης της απεργίας και την Τρίτη 4 Σεπτέμβρη, την οποία όμως ανέστειλε μόλις υπήρξε νέα πρόταση του ΣΕΕΝ για χορήγηση αύξησης 2%, τόσο για τη Συλλογική Σύμβαση των Ακτοπλοϊκών όσο και των Μεσογειακών – Τουριστικών πλοίων, για το έτος 2018, αναδρομικά από 1-1-2018, λέγοντας ότι ικανοποιεί, εν μέρη, το αίτημα της Ομοσπονδίας.
Στη συνεδρίαση της διοίκησης της ΠΝΟ, ο πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ (Πανελλήνια Ένωση Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού) ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «οι δυνάμεις αυτές από κοινού πέταξαν στον κάλαθο των σκουπιδιών τα κρισιμότατα προβλήματα που συνδέονται με την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική (κοινωνικοασφαλιστικό – εργασιακά) και περιόρισαν την διαπραγμάτευση μέσα από ένα όργιο παρασκηνίου μόνο στο ποσοστό αύξησης των μισθών». Ταυτόχρονα άσκησε κριτική στην πλειοψηφία της ΠΝΟ ( των σωματείων ΠΕΜΕΝ – ΠΕΕΜΑΓΕΝ – ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ που ελέγχουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ) που καπηλευτήκαν το θέμα των ΣΣΕ και παράλληλα αποσιωπουν τις ευθύνες τους από την άσκηση μιας αντιδραστικής πολιτικής η οποία από την μία παρέχει νέα προνόμια στο εφοπλιστικό κεφάλαιο και από την άλλη τσακίζει τα δικαιώματα των Ναυτεργατών.
Tο ποσοστό αύξησης 2% που πρότεινε ο ΣΕΕΝ μπροστά στο ποσοστό 30% και πλέον που αντιστοιχεί στις απώλειες του εισοδήματος των ναυτεργατών στα μνημονιακά είναι πολύ μικρό. Η απεργιακή μάχη όμως των ναυτεργατών ήταν σημαντική, καθώς εξέφρασε άλλη μία φορά την μαζική καταδίκη των εφοπλιστών, της κυβέρνησης και των πολιτικών της και αποτελεί παρακαταθήκη για τους μελλοντικούς αγώνες.
Ο σκληρός απεργιακός αγώνα διαρκείας, είναι ο μόνος τρόπος να νικήσουν οι ναυτεργάτες, να απομονώσουν τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, να υπερασπιστούν αποτελεσματικά τα δικαιώματα και τη ζωή τους.
–
Αντεπίθεση των Εργαζομένων
