Δεν είναι εργατικά ατυχήματα, είναι εργοδοτικά εγκλήματα!
Μια ακόμα Εργατική Δολοφονία προστέθηκε στη μαύρη λίστα των τελευταίων ετών που φαίνεται να μην έχει τέλος. Ο 22χρονος Mizra Musli πέθανε μια εβδομάδα μετά, σε νοσοκομείο της Πάτρας ύστερα από βαρύτατες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις που υπέστη μετά την πτώση του από την σκεπή της Neoplan House στη ΒΙ.ΠΕ. Πατρών. Στις 13 Γενάρη ο 22χρονος τραυματίστηκε θανάσιμα, στην προσπάθεια του να κρυφτεί, μετά από εντολή της εργοδοσίας, μαζί με άλλους 17 μετανάστες εργαζόμενους, ώστε να μην είναι παρόντες στον έλεγχο του ΕΦΚΑ, καθώς εργάζονταν ανασφάλιστοι. Μέσα στο πανικό του ανέβηκε στην οροφή του εργοστασίου και όταν προσπάθησε να κατέβει, αυτή υποχώρησε με αποτέλεσμα να επέλθει ο θάνατος του, στο νοσοκομείο όπου είχε μεταφερθεί.
Μέχρι τώρα ο θάνατος του 22χρονου εργάτη αποσιωπήθηκε εντελώς και προσπάθησαν να τον καλύψουν πλήρως, αφού μια μέρα μετά από αυτόν η βιομηχανική μονάδα πήρε φωτιά και καταστράφηκε δημιουργώντας το τέλειο άλλοθι στην εργοδοσία, η οποία πλέον δεν ήταν υπεύθυνη να λογοδοτήσει για τίποτα.
Οι εργοδοτικές αυθαιρεσίας, που είναι πλήρως συνυφασμένες με τα αντεργατικά νομοσχέδια που έχουν περάσει το τελευταίο διάστημα, δεν έχουν τέλος. Η νεοφιλελεύθερη εγκληματική κυβέρνηση της ΝΔ, το μόνο που κάνει είναι πλάτες απέναντι στην εργοδοσία οδηγώντας μας όλο και πιο βαθιά σε έναν εργασιακό μεσαίωνα. Οι μισθοί πείνας, η τεράστια αύξηση τιμών ακόμα και σε είδη πρώτης ανάγκης, η έλλειψη μέτρων ατομικής προστασίας μέσα στους χώρους εργασίας, η εντατικοποίηση, τα ελαστικά ωράρια και η μαύρη εργασία που έχει γίνει μια κανονικότητα όχι απλά δεν μας αφήνουν να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, αλλά μας στερούν και την ίδια μας τη ζωή οδηγώντας μας στο θάνατο. Για τα αφεντικά και την αστική τάξη, είμαστε απλά νούμερα στη γραμμή παραγωγής τους και η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία σημασία, μπροστά στο βωμό του κέρδους. Μια ακόμα τραγική επιβεβαίωση των παραπάνω αποτελεί και η εργατική δολοφονία στην Πάτρα από τη στιγμή που αποτελούσε κανόνα να εργάζονται ανασφάλιστοι μετανάστες στη ΒΙ.ΠΕ. κάτω από συνθήκες εξαθλίωσης και με το φόβο της εργοδοσίας.
Στη θέση του Mizra, θα μπορούσε να είναι ο καθένας από εμάς! Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να βρεθεί άλλος εργαζόμενος στο χώμα, για να γεμίζουν οι τσέπες τους. Είναι χρέος μας πλέον να οργανωθούμε μέσα στους χώρους εργασίας, να διεκδικήσουμε συμβάσεις, ασφάλεια, μέτρα προστασίας και υγιεινής, ανθρώπινα ωράρια και αξιοπρεπείς μισθούς. Δεν γίνεται να συνεχίσουμε να ζούμε σαν σύγχρονοι δούλοι! Όλοι μαζί με μαχητικούς και ανυποχώρητους αγώνες, να παλέψουμε για να πάρουμε πίσω το δικαίωμα για Ζωή!
Να σπάσουμε τους Νόμους της αγοράς υπερ του κεφαλαίου. Με πρόσταγμα πιο πολύ και πιο έντονα από ποτέ να επιβάλλουμε το ΄΄ Νόμος είναι το Δίκιο του Εργάτη, του Απεργού του Άνεργου και του Μετανάστη΄΄ !
