Τα περιστατικά το τελευταίο
διάστημα έχουν πληθύνει και συνεχίζονται και το πρώτο 20μέρο του Οκτώβρη. Τα
δύο πρόσφατα εργατικά δυστυχήματα- δολοφονίες:
1) Ο σοβαρός τραυματισμός
ενός 52χρονου υπαλλήλου στην
υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου Πατρέων από έκρηξη που σημειώθηκε σε σακούλα
απορριμμάτων, κατά την διάρκεια της εκφόρτωσης στο ΧΥΤΑ Ξερόλακκα. Η σακούλα
περιείχε πυρομαχικά, πιστόλι και σφαίρες. Ο άτυχος άντρας
ακρωτηριάστηκε από το ύψος του καρπού και κάτω και έχει χάσει το χέρι του οριστικά…
Η παραλαβή των υλικών από
την Υπηρεσία του Δήμου έγινε κατόπιν αιτήματος του Πρωτοδικείου το οποίο
ζητούσε την αποκομιδή των άχρηστων υλικών από το χώρο των Δικαστηρίων. Δεν
εφάρμοσαν ούτε τους νόμους που οι ίδιοι
επικαλούνται. Αντί να καλέσουν
ειδικό κλιμάκιο πυροτεχνουργών του Στρατού που παραλαμβάνει αυτά τα
αντικείμενα και τα οδηγεί προς καταστροφή, τα πέταξαν στα σκουπίδια και κάλεσαν την Υπηρεσία του Δήμου να
παραλάβει τα "άχρηστα υλικά"..Προφανώς δεν τους ενδιαφέρουν οι ζωές
των εργαζομένων, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η προστασία του θρόνου τους
και τα συμφέροντα της τάξης τους.
2) Έχασε τη μάχη για τη ζωή,
ο 70χρονος συμβασιούχος εργαζόμενος του Δήμου
Καλαμαριάς, Ρ. Δουμανόγλου, που στις 2 του Οκτώβρη είχε τραυματιστεί βαρύτατα
από πτώση δέντρου, την ώρα της δουλειάς. Ο εργαζόμενος δούλευε στα προγράμματα
«κοινωφελούς εργασίας». Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα των μνημονίων που
απαιτούν να δουλεύουμε μέχρι να πεθάνουμε.
Τα Μ.Μ.Εξαπάτησης πέρασαν τις ειδήσεις αυτές στα ψιλά γράμματα
ενώ για την δολοφονία του ποινικολόγου
έχουν αφιερώσει ατελείωτα κροκοδείλια δάκρυα
και ζητούν να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Υπάρχει αστική δικαιοσύνη για τα εργατικά ατυχήματα-δολοφονίες; Προφανώς
και όχι, η δικαιοσύνη τους είναι τα μνημόνια και οι αποφάσεις του Άρειου Πάγου
που θέλουν να επιβάλλουν ακόμη και την φυσική εξόντωση της εργατικής τάξης.
Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά
λαϊκά στρώματα και η νεολαία πρέπει να ξεσηκωθούμε και να πάρουμε τον νόμο στα
χέρια μας καθίζοντας στο σκαμνί όλους τους υπεύθυνους για τις δολοφονίες
εργατών, όλους τους υπεύθυνους που εφαρμόζουν τις αντεργατικές πολιτικές και τα
μνημόνια. Αν περιμένουμε να γραφτεί ο
νόμος που θα μας δικαιώσει, αν δεν αναπτύξουμε εμείς οι ίδιοι επαναστατικές
μορφές πάλης, τότε δεν θα χούμε ούτε τον νόμο ούτε και τις ίδιες τις ζωές μας.
Αντεπίθεση Των Εργαζομένων
