Οι
Νέες Δομές Υποστήριξης του Εκπαιδευτικού Έργου οδηγούν την εκπαίδευση στην
πλήρη ιδιωτικοποίηση.
Το
υπουργείο Παιδείας καταθέτοντας στη Βουλή το Σχέδιο Νόμου «Αναδιοργάνωση των
Δομών Υποστήριξης της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και άλλες
διατάξεις» ισχυρίζεται ότι καταργεί την «τιμωρητική αξιολόγηση» των
προηγούμενων κυβερνήσεων, αφού καταργεί το ΠΔ 152 και μεγάλο μέρος του Ν
3848/2010. Βέβαια, διατηρεί την Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια
και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε.) η οποία από το 2013 που
θεσμοθετήθηκε εξακολουθεί να έχει τον συνολικό ρόλο της εποπτείας και της
εφαρμογής της αξιολόγησης. Στην πραγματικότητα το νομοσχέδιο στοχεύει σε δραματική μείωση του κόστους, στην
«αποκέντρωση» του εκπαιδευτικού συστήματος, στην «αυτονομία» και αυτοαξιολόγηση
της σχολικής μονάδας, όπως την εννοεί και η επικαιροποιημένη έκθεση του
ΟΟΣΑ για την ελληνική εκπαίδευση. Στην εν λόγω έκθεση αποκαλύπτεται ότι η
«αυτονομία» της σχολικής μονάδας αποτελεί την πλήρη ιδιωτικοποίηση της Δημόσιας
Δωρεάν Ενιαίας Εκπαίδευσης, καθώς προτείνεται ένας διευθυντής – μάνατζερ που θα
βρίσκει οικονομικούς πόρους για τη σχολική μονάδα, θα προσλαμβάνει και θα
αξιολογεί το προσωπικό.
Τα
βασικά σημεία του νομοσχεδίου είναι:
1.
Σε
επίπεδο περιφέρειας δημιουργούνται τα Περιφερειακά
Κέντρα Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού (ΠΕ.Κ.Ε.Σ.), τα οποία ως μικρά «υπουργεία
Παιδείας» θα παίζουν καθοριστικό ρόλο στη χάραξη της εκπαιδευτικής πολιτικής, θα
έχουν ευθύνη για την υλοποίηση της, για
την επιστημονική και παιδαγωγική καθοδήγηση και την οργάνωση της επιμόρφωσης
των εκπαιδευτικών. Ενσωματώνουν δηλαδή, τις αρμοδιότητες των Περιφερειακών
Επιμορφωτικών Κέντρων (Π.Ε.Κ), των Προϊσταμένων Παιδαγωγικής Καθοδήγησης και
των Σχολικών Συμβούλων. Τα ΠΕ.Κ.Ε.Σ. θα είναι τα βασικά όργανα αξιολόγησης των
σχολικών μονάδων καθώς θα έχουν σαν αρμοδιότητά τους και τη συστηματική μελέτη
των εκθέσεων συλλογικού προγραμματισμού και ανατροφοδοτικής αποτίμησης (βλέπε
αξιολόγηση) του εκπαιδευτικού έργου των σχολικών μονάδων της περιοχής ευθύνης
τους. Τα ΠΕ.Κ.Ε.Σ. λογοδοτούν άμεσα στο ΙΕΠ(Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής)
για την υλοποίηση της εκπαιδευτικής κυβερνητικής πολιτικής.
2.
Σε
κάθε Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας και
Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης συγχωνεύονται όλες οι υφιστάμενες δομές υποστήριξης
του εκπαιδευτικού έργου σε ένα Κέντρο Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής
Υποστήριξης (Κ.Ε.Σ.Υ.). Οι δομές που καταργούνται είναι: τα Κέντρα Διαφοροδιάγνωσης, Διάγνωσης και
Υποστήριξης Ειδικών Εκπαιδευτικών Αναγκών (ΚΕ.Δ.Δ.Υ.), οι Συμβουλευτικοί Σταθμοί Νέων
(Σ.Σ.Ν.), τα Κέντρα Συμβουλευτικής – Προσανατολισμού
(ΚΕ.ΣΥ.Π.), τα Κέντρα Πληροφορικής και Νέων Τεχνολογιών (ΚΕ.ΠΛΗ.ΝΕ.Τ.), τα
Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (Κ.Π.Ε.), τα Γραφεία Σχολικού
Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΓΡΑ.Σ.Ε.Π.). Ιδιαίτερα η διάλυση των δομών για
την ειδική αγωγή συνοδεύεται με μεταφορά της ευθύνης για την ένταξη των μαθητών
με ειδικές ανάγκες στους εκπαιδευτικούς.
3. Η αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας επανέρχεται με το όνομα
«Συλλογικός προγραμματισμός και ανατροφοδοτική αποτίμηση του εκπαιδευτικού
έργου των σχολικών μονάδων». Σύμφωνα με το υπουργείο
πρόκειται για μια συνεχή διαδικασία εντοπισμού,
ανάλυσης και αντιμετώπισης των προβλημάτων και των αναγκών του σχολείου. Ο
σύλλογος διδασκόντων, κατά την έναρξη κάθε σχολικού έτους, συνέρχεται και
προγραμματίζει το εκπαιδευτικό έργο, λαμβάνοντας υπόψη την έκθεση
ανατροφοδοτικής αποτίμησης του προηγούμενου σχολικού έτους, καθώς και τις
απόψεις του σχολικού συμβουλίου, το οποίο οφείλει να έχει προηγουμένως
συγκληθεί για αυτό το θέμα. Οι θεματικοί
άξονες αναφοράς του συλλογικού προγραμματισμού καθορίζονται με Υ.Α. Ο
σύλλογος διδασκόντων, σε τακτικές συνεδριάσεις στη διάρκεια του έτους συζητά
διεξοδικά σχετικά με την πορεία του αρχικού προγραμματισμού, προβαίνει στις
απαιτούμενες διορθωτικές κινήσεις αν χρειάζεται και στο τέλος του σχολικού
έτους προβαίνει σε αποτίμηση της υλοποίησης του συλλογικού προγραμματισμού, με
εντοπισμό των προβλημάτων και δυσκολιών που πιθανά να προέκυψαν καθώς και στον
τρόπο αντιμετώπισής τους. Η σχολική μονάδα κοινοποιεί τον προγραμματισμό και
την αποτίμηση για την επίτευξη ή όχι των στόχων στο οικείο ΠΕ.Κ.Ε.Σ.
4. Ορίζονται κριτήρια και διαδικασία αξιολόγησης όλων των
στελεχών της εκπαίδευσης από προϊστάμενους και υφιστάμενους. Έτσι,
οι μόνιμοι –μόνο (!)- εκπαιδευτικοί θα κληθούν να αξιολογήσουν τους
διευθυντές/τριες, ώστε να εμπεδώσουν την κουλτούρα της αξιολόγησης και να
δεχτούν πιο εύκολα και την δική τους ατομική αξιολόγηση από τους προϊσταμένους
τους.
Εκπαιδευτικοί,
γονείς και μαθητές, θα είναι υπεύθυνοι για τα προβλήματα της σχολικής μονάδας και
μέσω του προγραμματισμού κατά την έναρξη της σχολικής χρονιάς θα ψάχνουν
λύσεις. Το υπουργείο από την άλλη κρατά για τον εαυτό του το ρόλο του
αξιολογητή. Έτσι σταδιακά θα αποκτήσουν οι εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές
την κουλτούρα της αξιολόγησης, ενώ οι σχολικές μονάδες κατηγοριοποιούνται,
αυτονομούνται και μετατρέπονται σε μικρές «επιχειρήσεις»,
που καλούνται να έχουν ελκτικά προϊόντα προς πώληση για να έχουν πελάτες και να
μπορούν να επιβιώσουν. Τα ελκτικά προϊόντα δεν είναι τίποτε άλλο από
προγράμματα, που εκφυλίζουν τις γνώσεις σε πρόσκαιρες πληροφορίες και δεξιότητες
και που ο καθένας ανάλογα με το βαλάντιό του θα αγοράζει. Πρόκειται για το
τέλος της Δημόσιας Δωρεάν και Ενιαίας Εκπαίδευσης και για την καταστροφή των
μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών
στρωμάτων.
Η
«αξιολόγηση» σκοπεύει να ενοχοποιήσει
τους εκπαιδευτικούς, μαθητές, γονείς για όλα τα χάλια που οι μνημονιακές
πολιτικές επέφεραν στην εκπαίδευση και στην κοινωνία. Σκοπεύει να τρομοκρατήσει
και να απειλήσει με την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών.
Να διαιρέσει και να στρέψει τον έναν ενάντια στον άλλο. Οι εκπαιδευτικοί
ενάντια στους μαθητές γιατί δεν θα έχουν καλή απόδοση, ενάντια στους γονείς
γιατί δεν θα μπορούν να πληρώνουν ώστε να «αξιολογείται» θετικά η σχολική
μονάδα και το αντίστροφο. Το σχολείο μέσα σε αυτό το πλαίσιο χάνει κάθε ρόλο
κοινωνικοποίησης των παιδιών και της νεολαίας, χάνει κάθε ρόλο ενίσχυσης και
προσφοράς περισσότερων ευκαιριών στους μαθητές από τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Η
«αξιολόγηση» θα είναι αυτή της αγοράς, όπου αν έχεις χρήματα θα αγοράζεις
εκπαιδευτικές υπηρεσίες, αν όχι έχεις γεννηθεί μάλλον καθυστερημένος.
Συναδέλφισσες
και συνάδελφοι,
Το
2013 ο τότε υπουργός Παιδείας Αρβανιτόπουλος προσπάθησε χωρίς αποτέλεσμα να
εφαρμόσει την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Χιλιάδες εκπαιδευτικοί αρνήθηκαν
να μπούνε σε ομάδες αυτοαξιολόγησης. Καλούμε
τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες να αρνηθούνε την «αυτοαξιολόγηση» στην
πράξη. Καλούμε τις ΟΛΜΕ και ΔΟΕ να πάρουν άμεσα απόφαση για απεργία-αποχή των
εκπαιδευτικών από κάθε διαδικασία αξιολόγησης.
ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ των ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
