Η
επί 4 χρόνια εργαζόμενη Α.Ε. απολύθηκε άδικα και εκδικητικά τον Οκτώβριο
του 2017 από την εταιρία STARBUCKS COFFEE, που ανήκει στον όμιλο
ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ, επειδή διεκδίκησε τα αυτονόητα, δηλαδή να πληρωθεί τις
ώρες που είχε δουλέψει. Αυτή η στάση της εργαζόμενης ήταν η αιτία να
ξεκινήσει από πλευράς της διοίκησης της εταιρίας μια προσπάθεια
υποβάθμισης και προσβολής της προσωπικότητάς της, δυσμενείς μεταθέσεις
και κακές αξιολογήσεις, ύβρεις, ωμά ψέματα και διαστρέβλωση της
πραγματικότητας, με στόχο να την εξωθήσει σε παραίτηση. Όταν όλες αυτές
οι μεθοδεύσεις απέβησαν άκαρπες, η εταιρία την απέλυσε με εξώδικο.
Η εργαζόμενη ξεκίνησε παραστάσεις διαμαρτυρίας σε καταστήματα της
εταιρίας με την συμπαράσταση αρκετών αλληλέγγυων εργαζόμενων και
νεολαίων, που συμμετείχαν στην επιτροπή αλληλεγγύης που δημιουργήθηκε με
πρωτοβουλία της παράταξης της Αντεπίθεσης των Εργαζομένων και που
πραγματοποιούνταν έξω από κεντρικά καταστήματα της εταιρείας σε τακτική
βάση επί σχεδόν έξι μήνες.
Παράλληλα, προχώρησε σε καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας και
κατέθεσε εργατική αγωγή (9/1/2018), διεκδικώντας την ακύρωση της
απόλυσής της ως εκδικητικής για λόγους συνδικαλιστικής δράσης, την
πληρωμή της διαφοράς των δεδουλευμένων της με βάση τον
μισθό εργατοτεχνίτη (μπουφετζή), που ήταν η πραγματική ειδικότητα με την
οποία απασχολούνταν, και όχι με βάση τον μισθό του υπαλλήλου, όπως
δήλωνε η εταιρία τους εργαζόμενους κατά το συμφέρον της, και κατ’
επέκταση όλες τις διαφορές δεδουλευμένων .
Πρωτόδικα, το 2020, η εργαζόμενη δικαιώθηκε σε όλα τα σημεία.
Κατόπιν άσκησης έφεσης από την πλευρά της εταιρείας, η εργαζόμενη
δικαιώθηκε ξανά σε δεύτερο βαθμό το 2022. Παρόλα αυτά η εταιρεία άσκησε
αίτηση αναίρεσης και αυτής της απόφασης προσφεύγοντας στον Άρειο Πάγο,
η οποία απορρίφθηκε στο σύνολο της τον περασμένο Δεκέμβρη, σφραγίζοντας
τη νίκη της εργαζόμενης.
Πρόκειται για μία πολύ σημαντική νίκη, όχι μόνο για την εργαζόμενη
και τους αγωνιστές της επιτροπής αλληλεγγύης, όπου ο αγώνας και η
υπομονή αρκετών χρόνων δικαιώνονται. Αποτελεί μια σημαντική νίκη για
τους εργαζόμενους των Starbucks αλλά και του κλάδου του
επισιτισμού συνολικά. Διότι η προσπάθεια της εταιρίας να μην υπάρχει
δεδικασμένο εις βάρος της απέτυχε παταγωδώς, παρά τα οικονομικά μέσα τα
οποία είχε και χρησιμοποιούσε φτάνοντας την υπόθεση μέχρι και τον Άρειο
Πάγο, καταλήγοντας τελικά να δημιουργήσει ένα δεδικασμένο ακόμη
πιο ισχυρό σε βάρος της. Αφετέρου το δεδικασμένο αυτό είναι ένα πολύτιμο
εργαλείο για τους εργαζόμενους του κλάδου για την αντιμετώπιση της
μάστιγας της ψευδούς δήλωσης ειδικότητας και κατ’ επέκταση της καταβολής
χαμηλότερου μισθού από αυτόν που πραγματικά δικαιούνται οι εργαζόμενοι
με βάση την εργασία που παρέχουν.
Τέλος η δικαίωση αυτού του αγώνα, παρά την καθυστέρηση με την οποία
έρχεται, είναι μία μικρή αλλά καθόλου ασήμαντη παρακαταθήκη που
αναδεικνύει την αξία της αλληλεγγύης, της οργάνωσης και της μαχητικής
διεκδίκησης των εργαζομένων παρά και κόντρα στις δυσκολίες που
παρουσιάζει η περίοδος, με τις απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες και το
απαράδεκτο νομικό οπλοστάσιο που έχει δημιουργηθεί υπέρ των εργοδοτών.
